Ortak kullanım alanlarının başarıyla sonuçlanması, toplumsal faaliyetlere katılım oranını yükseltmektedir. Açık alanlardaki paylaşım adını verebileceğimiz bu alanlar, insanların sosyal tecrübelerini zenginleştirerek sosyal izolasyonu minimalize eder.

Mimarı Sarkis Balyan olan ve Ermeniler tarafından inşa edilen kilise, yapıldığı dönemde Türkiye’deki en büyük kiliselerden biri olarak biliyordu. Kilise işlevinin ardından yaklaşık 50 yıl hapishane olarak kullanılan yapı 1980-85 tarihinde “Kurtuluş Cami” ismiyle ibadete açıldı.

İlk oryantalist ressamlardan biri olarak kabul edilen Vanmour, Osmanlı’da Lale Devri'ne şahit oluyor. Resimlerinde İstanbul’un şehir manzaralarını, merasim gibi sosyal olayları, günlük hayatı, portreleri ve kıyafet kültürünü konu edinen çalışmalar hazırlıyor. 17. yüzyıl Osmanlı’sını yansıtan eserleriyle dönemin İstanbul’unu gözler önüne seriyor.

Türk mimarisinde yarım kubbe denemesinin ilk örneklerinden biri olan Tire Yeşil İmaret Cami'ni inceliyoruz. Caminin mihrabı oldukça derin bir niş halinde inşa edildiğinden mevlevihane olarak kullanıldığı düşünülüyor.

İstanbul. Resim, heykel, müzik, mimari ve insan algısına hoş gelen daha birçok sanatın başrolünde olan bu kent dijital ressamların da odağında. Başarılı illüstrasyon sanatçılarının yorumlamasıyla görsel dünyada yeniden doğan aziz şehir, bu yetenekli ellerin yardımıyla bambaşka hallerde karşımıza çıkıp bizi büyülemeye devam ediyor.

Çok yönlü bir kişi olan Matrakçı Nasuh, 16. yüzyılda çıktığı seferlerde gördüğü kentleri minyatür tarzında resmederek kendine özgü yeni bir ekol oluşturuyor. Gözlemci bakış açısıyla haritaya benzer bir yöntemle hazırlanan eserler de mekanları ve mimari yapıları aslına uygun ve insansız olarak tasvir ediliyor.

Son selatin cami olan Yıldız Hamidiye Camii, Oryantalist ve Neo-gotik etkileriyle seçmeci bir üslupla tasarlanıyor. Süslemeleriyle sarayı anımsatan cami geleneksel cami mimarisinin dışına çıkan kubbe konumuyla da dikkat çekiyor.

Venedik, Milano, Paris ve Roma. Hepsi kendine özgü kentsel tarihleriyle birer ortak kültürel miras değerinde. Bu kentlerin kalem ve kağıt ile kusursuza yakın olarak nasıl resmedildiğini Hollandalı sanatçı Stefan Bleekrode çalışmalarında birlikte inceleyeceğiz.

İzmir’in Ödemiş ilçesine inşa edilen Bademli Kılcızade Mehmet Ağa Camii’ndeki çeşitli çiçek demetleri, deniz manzarası, Mekke Medine tasviri ve iç mekanındaki orman kompozisyonlu manzara resimleriyle nadir örneklerden biri oluyor.

İnsanlığın temel ihtiyaçlarından olan Şeker, Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluş aşamasında tüm muasır medeniyetlerde olduğu gibi endüstrileşerek üretilmiş ve fabrikaların inşasına büyük önem atfedilmiştir. Uşak, Alpullu ve Turhal şeker fabrikaları, bu iktisadi ve endüstriyel farkındalığın binaya dönüşmüş halleridir. Türk sanayi tarihinde birer dönüm noktası olan bu fabrikaların geçmişini bu yazıda birlikte inceleyeceğiz.

Beylerbeyi Sarayı, İstanbul boğazına nazır muntazam bahçe düzenlemesi içerisinde yer alıyor. İşçiliğin titizlikle yürütüldüğü sarayda Neo-Barok etkilerini görüyoruz. İç mekanında yer alan zengin tavan süslemelerinin yanı sıra, saray için özel olarak tasarlanmış eşyalar da göz alıyor.

Anadolu’da sıklıkla rastladığımız tabhaneli yapı tipine sahip Milas Firuz Bey Camii, Türk mimarisi açısında oldukça değerli taş süslemeleriyle dikkatleri üzerine çekiyor.

Maddi bir varlık olarak mimarlıkla maddi olmayan felsefe ve inançlar arasındaki ilişki, ezelden beri tartışma konusu olmuştur. Bu bağlamı katmanlarıyla ele alan Muhammad Abdullatif’in deneme yazısı sizlerle...

Arkitekt’in Serbest Kürsü köşesinde bugün Sinem Oran’ın “Kentsel Eşitsizlik ve Covid-19” isimli deneme yazısı var. Kentsel eşitsizlik kadar geniş kapsamlı bir konuyu tek bir çerçevede anlatmanın oldukça zor olduğunu ifade eden Oran, durumu Miller’in şu sözleriyle destekliyor: "Sosyal dokumuzdaki eşitsizlikler çoğunlukla saklı ve yerden görmesi zor. Binaların kendileri de dahil, görsel engeller şehirlerimizde inanılmaz bir eşitsizliğin yan yana olduğunu fark etmemizi …

Arkitekt’in Serbest Kürsü köşesinde bugün Ümmü Irmak’ın “Mimarlığın Pandemisi” isimli deneme yazısı var. İçinde bulunduğumuz pandemi sürecini, ters giden durumların sert ve keskin bir kanıtı olarak gören Irmak ifadesini, Yuval Noah Harari'nin şu sözleriyle destekliyor: "Hiç değişmeyecek sandığımız köklü sistemlerin saatler içinde değişebildiği ve sonuçlarının hızla görülebildiği bir sosyal deneyin canlı kobayları gibiyiz."

Mimarinin en önemli ve de en netameli konularından biri; var olan yapılı çevreye yapı tasarlamak ya da inşa etmek olsa gerek. Tarihi tecrübelerden arta kalanlar bize gösteriyor ki bu meselenin şehirlerin biçimlenmesinde, mimarlar ve yapıcılar yeni yapacakları/ekleyecekleri yapının konturlarını belirlemede eskiden beri bağımsız olamamışlar. Bu bağlamı, Edirne örnekleriyle ele alan Y. Mimar Ahmet Yılmaz’ın makalesi sizlerle...