Her şeyi bildiğimizi düşündüğümüz o sabahı unutamazsın artık. Ustalığın son sınırını. Belki 15 yaşındasın, belki de 55. Fark etmez. Her şeyi bildiğimizi düşündüğümüz o ilk sabahı herkes yaşamıştır. Bir ayrılık, bir yoksulluk ve bir ölümün ardından...devamı

Celal Koçbaşı; insanların hayatlarını kıyasıya yaşamalarından rahatsız olduğu günlerden birinde, orta sınıfın kendini değerli zannetmek için gittiği bir kafede oturup kafenin lezzet menüsündeki kahvelerden az tatlı-çok yumuşak içimli olanını yudumlar ve etraftaki insanları izlerken devcileyin bir hasede dönüşmüş olarak buldu kendini...devamı

Anne yası tutanlar, çiçekten kendine mana çıkaran acemi aşıklar gibi deterjan kokusundan bile annesine yol buluyorlar. Başka türlü seviyorlar. Hasretlerine başka başka ad koyuyorlar. Ben de bir deterjan kokusundan anneme giden bir hikâye daha buldum...devamı

Antropolog Mary Douglas “Kirlilik, bir şeyin olmaması gereken yerde olmasıdır.” diyor. Bir damla yağ ya da bir yudum çorba kirliliğe dair bir işaret taşımaz. Fakat o bir damla yağ kravatımıza sıçramışsa ya da çorba karşımızda yemek yiyen kişinin sakalına bulaşmışsa onu kirli buluruz. Bunun gibi öfke de hayatı tanzim edişimizle ilgilidir...devamı

İnsan keyifle hayat yolunda ilerlerken, üstelik her şey güllük gülistanlıkken “kader” hiç hatırına gelmez. Bunu yaşamak kaderimde varmış düşüncesi hiç aklına uğramaz. Ta ki, görünmez bir cama çarpar gibi bir musibete toslayana kadar...devamı

Sezai Karakoç, bir medeniyet şairidir. Şairliği ile birlikte kendi kuşağı içinde “tek” eleştirmen şair olduğu söylenebilir...devamı

Nalbant Cami’nin önünden yürüdüm. Ne nalbant vardı ne at. Bugün hurdalık olan “eski” otogarın, henüz “yeni” olduğu zamanlarda, at pazarının şöhreti bitmişti muhtemelen. Zira hanlar otel, oteller “grand” değildi ama “büyük otel” olmuşlardı o yıllarda. Muhtemel ki “Camidir, değişmez.” diyen bir aksakallı, milleti ikna etmişti de adı Nalbant Cami olarak kalmıştı bu caminin, kim bilir...devamı

Yalnızlık nedir diye düşünür dururuz? Okuduğumuz bir şiir, roman veya deneme kitabında yalnızlığa dair bir cümleyle karşılaştığımız zaman hemen altını çizer, sosyal medyada paylaşır, zihnimizin bir köşesine atarız. Bu söz ne kadar doğrudur acaba? Ya da bu söz ne kadar kendi yalnızlığımıza uyar; onu açıklar, anlamlı hale getirir ya da derinleştirir?..devamı

Annemin attığı tohumu yıllar sonra sen çatlatıyorsun. Onun memleketinde ama ondan uzakta bir yaz akşamı yine. Rüzgâr güllerinin kırmızı gözleri üzerimde. Bir yanıp bir sönüyorlar. Semavi işaretler gibi göğe uzanan kalem çamları sarmış karşı tepeyi. Kedim kucağımda derin derin soluyor...devamı

Mehmed Fehmî Efendi, Osmanlı İmparatorluğu’nun son dönemine damgasını vuran önemli hattatlardan biridir. 1860 yılında İstanbul’da doğan Mehmed Fehmî Efendi, özellikle sülüs ve nesih hatlarıyla tanınmış, dönemin en önemli hat sanatçıları arasında yer almıştır. Kendisinin yetiştiği dönemde hat sanatı, Osmanlı kültürünün en önemli sanat dallarından biriydi ve Mehmed Fehmî Efendi, bu alandaki ustalığıyla büyük takdir toplamıştır...devamı