Sahip olmak, insana insan olmanın külfeti üzerine verilmiş bir lütuftur. Yeryüzü sürgününü katlanılır kılacak, dünya gurbetinin acılarını hafifletecek bir tesellidir. İnsan dış dünyanın nesnelerine sahip oldukça bu dünyada yer edinebileceği duygusuyla sahiplenir bu garip âlemi. Var olma durumu adeta ne kadar çok şeye sahip olduğuna bağlıdır.

Hz. Musa'daki cevheri yine bir peygamber olan Hz. Şuayb fark etmiş ve onu yanında on yıl tutarak içindeki cevheri ortaya çıkarmıştır. Hz. Davut yirmi çocuğu içinde sadece birinde o ışığı görmüştü. Hz. Yakub'u on iki çocuğu içinden onu Yusuf'a meylettiren şey, yine aynı sırlı cevherden başkası değildi. Âlemlere rahmet olarak gönderilen son elçinin de henüz çocukken yolunun bir sarrafla kesişmesi tesadüf olamaz.

Lâkin sen Müslümansın. Sen şahadetle bezenmişsin. O şahadet kanına karışmış. Namaz kılmakta, oruç tutmakta İslâm ümmeti ile birsin. Yaptığın diğer hareketler, âdet yerini bulsun diye namaz kıldığını gösteriyor. Sen yaptığını ibâdet sanıyor, dıştan halka iyi olduğunu göstermek istiyorsun. Kalbin ise facir. Bu hâlin yararını nasıl bulursun?

İslam’ı diğer medeniyetlerden ayıran en temel unsur insan tasavvurudur. İslam’ın Peygamberi bile diğer insanlarla beşer olma noktasında eşittir. Kuran defaatle “De ki; ben de sizin gibi bir beşerim.” der. Peygamberimizin, huzurunda korkudan titreyen kişiye söylediği “Kuru et yiyen ananın oğluyum.” sözü aslında “Ben de bir ana kuzusuyum senin gibi.” demektir.

Sevgili Peygamberimiz, “Hindibayı yiyiniz, tozunu silkmeyiniz, Günlerden bir gün yoktur ki, hindibanın üzerine cennet damlalarından bir damla düşmeye” buyurmuşlar. İçinde sayısız hindiba olan dağların yamacına kurulmuş bir köyde hangi şarkıyı söylemeli bilmem.

Cenâb-ı Zülcelâl dünyayı değiştirecek insanın üzerinde kimsenin bir hak iddia etmesini murad etmedi. Evet, Peygamber’in yeryüzü projesindeki rolü üzerinde bir beşerin eli olmamalıydı. Bir insanın, bedenî olarak annesine ihtiyacı son bulduğunda annesini de alacaktı. Üzümü çelimsiz bir çöple veren Allah vesileleri görüp müsebbibü’l-esbâbın göz ardı edilmesini istemiyordu. Bu hakikatin Peygambere açıkça hatırlatıldığını görüyoruz: “O seni yetim bulup barındırmadı mı?…

Peygamberlerimizin gündelik hayatlarını sürdürebilmek adına yapmış oldukları meslekler bulunuyordu. Onlar, alanlarında oldukça profesyoneldi. İşte uzmanlık alanı haline gelmiş peygamber meslekleri.