Bozgunda Fetih Rüyası, Ömrüm Benim Bir Ateşti, Kuğunun Son Şarkısı ve Aşk Estetiği gibi kitaplarıyla tanıdığımız şair ve yazar Beşir Ayvazoğlu ile biyografi yazarlığından yürümenin felsefine, geç kaldığımız şehirlerden Yunus Emre’ye kadar keyifli bir söyleşi gerçekleştirdik...

Dünya gurbetinde içerisinde sürekli bir sızıyı taşıyan insan, kendi bahçesini kurarak ve bu bahçeyi süsleyerek bir nebze de olsa bu sızıyı gidermeye çalışır. Ta ki muhayyilesinde beslediği bahçesine kavuşana dek.

Bir caminin taşıyıcı sütununu pagan mabetlerinden alabilen bu kültürden geriye neler kaldı? Devraldığımız bu miras bizi nereye götürüyor? Olası bütün yorumları içerecek o "müphem" alana yeniden dönebilmek, bugünün imkânlarıyla ulaşabilmek mümkün mü?

Okumayı seven birkaç arkadaşımla sahip olduğumuz kitapları değiş tokuş ederek okurduk. Sonunda bir ödevim için kaynak ararken muhtemelen hocalarımdan birinin tavsiyesi sayesinde ikinci büyük keşfimi yaptım: Ziya Bey Kütüphanesi.

Yaşadığımız halleri ana ve alt başlıklar halinde sıralamamızı isteseler, her birimizin bunu başarması imkânsız. Peki ya kendi tecrübelerimiz, kendimize yetiyor mu? Belki de bu yüzden edebiyat var. İsimlendiremediğimiz durumları, anları, halleri betimleyebildiği, ‘başkalarının tecrübeleri’ni bize aktarmak için.

Sanatla yoğrulan kalplerin hayata bakışı daha berrak oluyor, ayrıntıları görmek konusunda hünerleri ise aşikâr. Prof. Öke, tarihin derinliklerine kulaç atarken sanat ile nasıl hemhal olduğunu anlatıyor. Tabii bu ay rafında ağırladığı misafirlerinin eşliğinde...