Çevre, Şehircilik ve İklim Değişikliği Bakanlığı’nın hazırladığı, Tesis Yönetim Hizmetleri ile ilgili mevzuat değişikliğinde sona gelindi. Düzenlemeye göre site yönetimlerinde yalnızca yetkilendirilen şirketler görev alabilecek. Site yönetimlerinin harcamaları da yine Bakanlıkça yetkilendirilen şirketlerce yılda en az bir kez denetlenecek.

Bana hikâye anlatma! Sözünün pabucu dama atıldı! Yüksek teknoloji ve yapay zekâ çağı”nda birçok düşünürün anlatı ve öyküleme meselelerine kafa yormaya başlaması düşündürücüdür. Son yüzyıllarda, filozof ve bilim insanları kadar, yönetim düşünürleri de tüm akıl ve zekâyı sembolik mantığa İndirgemişlerdi. Fakat insan beyni, mantığa İndirgenemeyen başka bir zekâ türüne de sahiptir: An…

Şirketlerin hikayeleri, gerçekliklerinden daha önemlidir! Üniversitede “işletme yönetimine giriş” dersleri vermeye başladığım yıllarda, ulaşabildiğim şirket hikâyelerini öğrencilerle paylaşır; konuyu bu anlatılara dayandırarak daha çekici ve inanılır kılmaya çalışırdım. Hakkında yeterli bilgiye ulaşamadığım bazı şirketler üzerine de fanteziler kurar; tahmini bir öykü kurgular ve öğrencilerl…

Aile şirketlerini ya kaptanlar, ya da imparatorlar yönetir. Kaptan modelinde, şirketi bir aile büyüğü kurmuştur ve şirket onun enerjisinin yettiği ölçüde ayakta kalır. İmparator modelindeyse, şirket ya kıdemli kuruculardan biri veya ikinci kuşaktan buyurgan bir imparator tarafından yönetilir. Yetenekli profesyonel yöneticiler, kaptan veya imparatorların onlara eşit muamele yapmayacaklarını ve ağızlarıyla kuş tutsalar şirkette hak ettikleri konumlara gelemeyeceklerini …

Otoriter liderlik tarzı, olumlu sonuçlar verdiği zaman bile, makul ve sürdürülebilir değildir. Zekâ, cesaret ve karizma gibi nitelikler kurumları büyütebilir ama ayakta tutamaz. Bunlara batılıların bilgelik, bizimse hikmet dediğimiz boyutun ilave edilmesi gerekir.

Kendi ifadesiyle, Türk sanayiinin Erol Taş’ı. Bana göre biraz Don Kişot, biraz Kaptan Ahab. Birincisi rol icabı “Kötü Adam”, diğerleri “Kafadan Kontak” iki kurgu kahraman. Nevzat Demir’i tanımak isteyen, varoluşçu filozoflar eşliğinde, Melville ile Cervantes’ın romanlarını okumak, daha doğrusu, yaşamak zorunda. Yaşayan anlar ki, büyük meydan okuma ve yüzleşmeler “akıllı adam” işi değil!

Öyküler, siyasi, iktisadi ve dini-kültürel hayatın dinamosudur. Kutsal kitaplar, insanlara örnek olacak kıssalarla doludur. İş hayatında da yaşanmış öyküler olmasa, girişimciler başarı ve başarısızlıklarını bizimle paylaşmasalar, hem evrensel boyutları olan, hem de kendimize özgü bir girişim felsefesi geliştiremeyiz. Okullarımızda hep yabancılar tarafından geliştirilmiş yönetim kuramlarını okutur dururuz.

Galatasaray, Şampiyonlar Ligi'nde bu akşam Manchester United deplasmanına çıkacak. Sarı kırmızılılarda yönetim, bu maça özel prim verme kararı aldı.

Çağdaş alışveriş merkezleri, eşyanın insana hükmettiği ruhsuz teşhir alanlarıdır. Sultanhamam’da ise eşya, insanın şahsiyetini gölgelemez, ustasını müşteriden gizlemezdi. Orada para-eşya ilişkisi değil, insan-insan ilişkisi hüküm sürer, para da bu ilişkiye hizmet ederdi.

Ülkemizde 14 gün içerisinde 2 farklı seçim yapıldı. Bu süreç boyunca milyonlarca insan oy kullanmaya gitti. Ülkemizde ve dünyada yeni yeni köklenmeye başlayan seçim ve demokrasi olguları ile insanlar, yönetecekleri kişiyi seçmeye başladılar. Bu ayki fütürizm köşesinde geçmişten günümüze yönetim biçimlerini ve gelecekte bizi nasıl bir yönetim biçimini beklediğini film senaryolarıyla ele alacağız.

Eczacılık okurken, yaz aylarında iyi eczanelerde çalışıp sektörü içeriden tanıyın. Mezuniyet sonrası, tıbbî kurumlarda birkaç yıl çalışıp sağlık sektörünü bir bütün olarak kavrayın. Sıra kendi eczanenizi açmaya geldi mi, gene birkaç yıl sıkı çalışıp piyasada iyi bir yer tutun ve iyi kalfa(lar) edinin. Daha ilk günden, eczaneyi teslim edip dünya turuna çıkacağınız robot kalfalar icat edilmedi henüz!

Sultanhamam bir ekoldü, Türkiye’nin ticaret kalbi orada atıyordu. Fabrikalara hangi kumaşların piyasada iyi gideceğine dair fikir veren, Sultanhamam Tüccarıydı. Fabrikalar onların talepleri doğrultusunda üretim yapıyordu. Burada itimat ve itibar, en büyük sermaye idi.

Yöneticilerin anlık ruh hallerine göre koydukları kurallara acayip gülüyoruz. Şakaysa komik, ciddiyse daha komik.

İletişimi, devletin tüm diğer süreçlerindeki gibi ciddiyetle ele alan ülkelerde, ekonomi alanında yapılan düzenlemeler söz konusu olduğunda planlama çok önceden başlar...

Machiavelli’nin 16. yüzyılda kaleme aldığı Prens isimli eserde ilk kez bir düşünür, liderin gerekirse yalan söyleyebileceğini, etrafındakileri manipüle edebileceğini söyler. Hedefe giden her yol mübahtır Machiavelli’ye göre. Bir siyasetname olarak Prens o kadar ciddi bir kırılmadır ki ortaya koyduğu pragmatist yaklaşım, yazarının adıyla anılan bir kişilik özelliğine isim olmuştur.

Devlet, şirket, vakıf, dernek ve hatta tekkelerimizin çoğu, “başarıyı yönetememenin” kurbanı oluyorlar. Başarıp büyüdükçe, dostluğun sıcak enerjisine yüz çevirip, vizyon, strateji, taktik gibi soğuk kelimelerin büyüsünden medet umuyorlar. Oysa dostluğun sistemleşmediği, organizasyon kültürünün esasını oluşturmadığı hiçbir hareketin geleceği yoktur. Güçlü lider ve örgütleri mahveden, başarıdan doğan yanılsamadır.

Devlet Aklı olur da, Şirket Aklı olmaz mı? Yönetim geleneğimizde “Devlet Aklı” sıkça kullanılır ve bununla “hükümetler gelip geçici de olsa, devlet bakidir” inancına atıfta bulunur. Şirketler modernlik öncesi dünyada çok büyük bir rol oynamamış olsalar da, modernliğin öncü gücü ve sürükleyici aktörleri oldular. Dolayısıyla, çağımızda şirket aklı oluşup kökleşmeyen toplumlarda, devlet aklı da yok demektir!

Sinekli Bakkal ile çocukluk hayatıma giren, Vurun Kahpeye ile gençlik günlerimi kasvete boğan, sonsuz panayır ile de olgunluk çağımın ekonomi politiğine sadakatli bir ayna tutan Halide Edib’in Türkiye’de şark, garp ve Amerikan tesirleri başlıklı eserindeki analiz ve değerlendirmeler sadece devlet adamlarımız için değil, şirket adamlarımız için de inci değerinde hikmetler içeriyor.

Yöneticinin ciddi bir tarih felsefesi yoksa, yıldızı çabuk söner. Çin tarihinin İbn Haldun’u sayabileceğimiz Sima Gian (MÖ 145-90) da yükseliş ve düşüşün yasalarına kafa yormuş ve “erdemin yükseliş ve düşüş kuramı”nı geliştirmişti. Bu kurama göre, devlet ve şirketler temel bir erdemle yükseliyor, o erdemin içinin boşalmasıyla da düşüyorlar.