Üzgün hissederiz, mutlu hissederiz, kaygılı hissederiz. Bin bir çeşit ruh hâline girer çıkarız. Gün içinde bile bir ruh halinden diğerine geçeriz. İnsan hisseden bir varlıktır.

Biri “seküler”, diğeri “muhafazakâr” gençlerin evliliği üzerinden, tarafların birbirini görme biçimindeki isabetli veya problemli yönlerin işlenmesi, kuşkusuz “istediği gibi görme, istediği gibi duyma” konforunun sorunları açısından sağaltıcı bir rol ifa edebilir. Dizideki ne seküler ne de muhafazakâr aile, toplumun geniş kesimlerini yansıtmıyor. Buna karşılık, geniş kesimler, karakterler ve olaylarda kendi çatışmalarından bir parça bulabiliyor.

Entelektüel dostluklar çoğu zaman bir tesadüfün eseridir. Hüsamettin Arslan’ın,Cemil Meriç’le tanışması talihin garip bir tecellisi olarak Türkiye’nin zor dönemlerine, 1970 ile 1980 arasına rastlar. Meriç’le ilişkisi entelektüel serüveni bakımından ayrıca ele alınmayı hak eder.

Yahudiler hakkında çokça yazıldı çizildi. Ancak modernleşmeyle olan imtihanları hele ki pek az bilinen İstanbul Yahudilerininki neredeyse hiç çalışılmadı. Saha araştırmasıyla yepyeni bir sosyolojik veri ortaya koyan Mahmut Haldun Sönmezer’in Post Yayınları’ndan çıkan “Modernleşme Sürecinde İstanbul Yahudileri” bu bakımdan büyük bir boşluğu dolduruyor. Biz de ‘Gerçek Hayat’ olarak yazarına soralım dedik.

Hepsi birbirinden mide bulandırıcı olan bu sapkınlıkların yaşanmaması için, öncelikle sapığın dini, dili, ırkı, cemiyeti ayırdedilmeden tepki gösterilmesi şart. Muhafazakâr kesimin içinden böyle ahlaksız olaylar çıktığında, yine en çok muhafazakâr kesim eleştiriyor ve hak ettiği ceza neyse alması için herkes seferber oluyor. Ancak iş seküler kesime gelince, parti veya kurumun kişinin arkasında durduğunu ve konuyu şahsileştirip kapattığını görüyoruz. Bu devirde sapık olac…

Her şeyin “sayılır” olduğu ve “sayılamayanın” varsayılmadığı bir dünyada, size bir “fayda”, bir puan,bir kazanım, bir sayı kazandırmayan okumanın, neden gerekli olduğunu anlatmak da bir hayli zor olacaktır.

güzîde edebiyat dünyamızın da bu mesih bekleme halinden âzâde olmadığı ortadadır. edebiyatımızın mesih’i eleştirmendir. herhangi bir eleştirmen değil; o beklenen, o büyük eleştirmenden söz ediyorum. kalemi adaletin terazisidir.

Bezelye yemeğini tanımlamamız ne işe yarar? Malzeme seçiminden pişirilme anına kadar aşçının izleyebileceği bir yol oluşturur. Tabağı sunarken tanımlamayı sağlar ve yiyenin işini kolaylaştırır. Yiyen, yemeğin adını öğrendiği an itibariyle alması gereken tatlar ve kıyaslayabileceği pek çok bezelye tecrübesi zihnine doluşmuştur.