Yazı hayatıma ne zaman başladığıma dair soruya kim bilir kaç kez farklı cevaplar vermişimdir! Bazen ilkokul ikinci sınıfta Ahmet Haşim’e öykünmeyle yazılmış bir şiirdir cevabı, bazen gazetelerdeki çizgi romanlara özenilip de hazırlanmış bir çizgi roman bandı. 20’li yaşların ilk yıllarında Yeni Devir’de hazırladığım kadın sayfasında öykümsü metinler kaleme alırdım. Edebiyat dergilerinde ise …

Cihan Aktaş, yazı dünyasında dirsek ve gönül temasıyla geçen kırk yılı geride bıraktı. Aktaş’ın edebiyat dünyasındaki 40. yılı, Taksim Camii Kültür Sanat Merkezi’nde edebiyatseverler ve okurların katılımıyla anıldı. Birçok roman ve öykü yazarak okuyucuyla temasını hiç bırakmayan Cihan Aktaş’ı bu önemli gününde yazarlar ve önemli isimler de yalnız bırakmadı.

Atkaracalarlı Şair Cevriye Banu’nun ölümünden iki yıl önce divanını “İnsanlar yanlış anlar” diye yaktığını öğrendikten sonra, “yanlış anlama” üzerine düşünmeye başlayan Cihan Aktaş, bir Çankırı ziyareti sırasında Atkaracalarlı Cevriye’nin akrabalarını arayıp bulur. Benzer bir endişe yüzünden İstanbul doğumlu Nimet Gecekuşu’nun Erzincan’ın bir köyünde canla başla sürdürdüğü öğretmenliğini bırakmak zorunda kalmasını ise, kardeşinin eşinden yıllardır di…

Mevhibe Hanım 79 yaşında ve hâlâ İslam’ı ve Kur’an’ı anlama konusunda çaba göstermeyi sürdürüyor. Arkadaş grubunu toplayıp bir sure, bir ayet üzerine fark ettiği ancak herhangi bir tefsirde de karşılaşmadığı bir inceliği tartışmaya açıyor.

Sirkeci’de, Borsa binasının sağından Marmaray’ın girişine kadar eski arabalar sırayla dizili olurdu. Bu binanın duvarının dibinde Anadolu’ya ilk giden 18-20 kişilik arabalar beklerdi, otogar burasıydı, karşımızdaki duvarın dibi; artık kalabalığı görülmeyen derin bir uzam. Anadolu’dan Avrupa’ya geçmek isteyen önce Harem’e uğrayıp arabalı vapura biner ve buraya gelirdi. Almanya’ya giden, Almanya’dan gelip de köyüne gidecek olan, herkes bu Sirkeci noktasından geçm…

Temelde kervanı yolda düzene sokma alışkanlığıyla mustaribiz. Son yaşanan depremi hiç unutmayacağımızı sanıyoruz, oysa enkazın altından çıkartılan bedenlere ta yürekten canı yananların dışında çoğumuz unutuyoruz.

1960 Refahiye-Erzincan doğumlu. Beşikdüzü Öğretmen Lisesi'ni (1978) ve İstanbul DGSA Mimarlık Yüksek Okulu'nu (1982) bitirdi. Mimar, basın danışmanı, gazeteci ve okutman olarak çalıştı. Roman ve öykü kitapları yanı sıra kadın, kamusallık, sanat ve siyaset etrafında araştırma ve denemelerden oluşan kitaplar yayınladı. Öykü ve roman dalında pek çok ödülün sahibi oldu.

Baudelaire’in flâneur’ü “dünyanın merkezinde iken dünyayı gözlemlemek ama dünyadan saklı kalmak” isteyen “tutkulu bir gözlemci” idi. Suavi bir kitap flâneur’udur, ancak bu dediğim zihinsel bir eğilim olmanın ötesinde bir gezginlik. Bir kitap, bir fikir nerede tartışılıyorsa, orada olabilirdi. Kitap dostluğu, kitap aşinalığı, kitabı değerli kılan toplantılar, Suavi’siz olmaz.

Kendini suçlamayla geçen yılların biriktirdiği öfkeyle ifşa dalgası arasında bir bağ var. Feminist söylemler, kentlileşmenin getirdiği parçalanma ve dağılma, böylelikle yeniden oluşan gruplaşmalar, sosyal medyanın sağladığı kolaylık ve etki gücü konuşmaya cesaretlendirirken, suçu ve suçluluk hissini yeniden tanımlamaya yardım ediyor.

Loti’nin Kafkas kökenli, özgürlüğüne kavuşmuş cariyelere özgü Azade ismini bile kahramanında çarpıttığı görülüyor. Yazarın sessiz kütleyi biçimlendirmede sınır tanımayan pervasız kalemi, 1925 yılında henüz 23 yaşında olan Nazım Hikmet’i öfke dolu bir şiir yazmasına sebep olur.

Cihan Aktaş, insanların hâllerine, dünyalarına bir de buradan bakın diyor. Ve her şeye rağmen umudu hatırlatıyor bizlere... Yeniden yola koyulup bu pencereden de bakmanın zamanı gelmiştir belki de kim bilir?

Teselli bazen zorlu tecrübeleri dinlemekle de gelir, ama bakalım beni dinlemeye açık mı zihni? Son zamanlarda olur olmaz yerlerde kendimden söz etmeye başladım, bu iyiye işaret değil. Dilimin ucuna gelen cümleleri tuttum. Anlatmaya başladığımda ölçüyü kaçırıyor, sonra da pişman oluyorum.