Adam kendini o kadar seviyordu ki geceleri hediye paketi şeklinde bir yatakta uyuyordu. Sabah uyandığında söylediği ilk şey; “Ohh uyandım ve harikayım, ben dünyaya sunulmuş bir lütuf olmalıyım.” oluyordu. Adamın adı da kendisi kadar harikaydı ve annesi tarafından koyulmuştu: Hayati Hayatıyaşayanoğlu.

Prof. Dr. Erol Göka ve Rıdvan Tulum'un birlikte giriştikleri Whatsapp Konuşmaları'nın ikincisinin konusu "Sevmek de yorulur mu" idi. Üçüncü konuşmanın konusu ise "Küçük adam neden hayatımızdan çekildi?" Mütevazı, kanaatkâr, şimdilerde pek bulunmayan "o adam" nereye gizlendi? Rıdvan Tulum sordu, Erol Göka yanıtladı.

Sevginin içeriği, biçimleri, imaları, imgeleri çeşit çeşit. Bir orduya benziyor ama atları nerededir, nerede koşuyor onu her zaman gösterme şansımız yok.

Yorulmayı, sevmenin sonucu olmaktan çok başlangıcı olarak anlamayı tercih ediyorum ben. Meyveyi seveyim ama toprağı, suyu, gübreyi, budamayı, ilaçlamayı, çapalamayı sevmeyeyim, olur mu öyle şey! Bir tek elmada bin yorgunluk vardır. Tarladaki korkuluk, çiftçinin ta kendisidir. Emeğinin yanında bulunamadığı için korkusuna gömlek giydirerek dikmiştir oraya. Bir ağaçtan ödünç aldığı kuru dallardır gömleğini dalgalandıran. Sevmek biraz da korkmaktır…

Rıdvan Tulum ve Prof. Dr. Erol Göka Hoca'nın birlikte giriştikleri "Whatsapp Konuşmaları"nın ilkini geçen sayımızda yayımlamıştık. Konu, "Niçin Üzgünüm'ü aramış hep Ayşe Google'da" idi. Bu sayımızda ilk sayıdaki meseleye komşu sayılabilecek bir yere gittiler. Yine bir dizeyle, bir şairle. Zarifoğlu'nın "Sevmek de Yorulur"una bir cevap aramak için. Rıdvan Tulum sordu, Erol Göka yanıtladı.

Bu böyledir. Ortada bir müze varsa, müzeyi kuran onu kimselere açmak istemese de birileri bir "açılış programı" uydurur, kimi zaman nezaketli bir şekilde hazırlanır bu program kimi zaman da zorla.