Akıl ve bilim çağı olarak nitelendirilen dönemde dünyada şiddet son bulmadı, kimin uyguladığına bağlı olarak başka anlamlar kazandı. Ölmek ve öldürmek kutsandı. Aydınlanma düşüncesinin armağını olan marksizmde şiddet üretme konusunda kötü bir pratiğe sahip olarak karşımıza çıktı. Türk solunun Yılmaz Güney’le kurduğu ilişkide bunun bir örneğidir.

Din İşleri Yüksek Kurulu tarafından 2019’da “Sosyo-kültürel Değişim ve Diyanet Hizmetleri” başlığı altında toplanan 6. Din Şûrası’nda dikkat çekici bir karar vardı: “Arkalarında birtakım yeni dini akımlar bulunan, sağlıklı yaşam, iç huzuru, denge, kişisel gelişim, iş hayatında başarı gibi söylemlerle kendilerini kamufle eden, dinî ve millî kültürümüze yabancı yapılar hususunda toplum…

Medeniyetleri, strüktürel / çevre / maddî yerleşim ve varoluş “alan”ları açısından nehir medeniyetleri, deniz medeniyetleri, hem nehir hem deniz medeniyetleri ve yalnızca kara medeniyetleri gibi türlere ayırarak inceleyebiliriz. Verimlilikleri bakımından en verimli medeniyetlerin, hem nehir hem deniz medeniyetleri olduğunu görüyoruz. Yalnızca kara medeniyetlerinin pek verimli olmadıklarını, hatta kara medeniyeti tabirinin çok da uygun ve anlamlı olmadığını söyleyebili…

Kültür, modernliği izah eder ve iyi özetler: İnsanın eseridir kültür; yapıp ettikleri, ürünü... Popüler kültür ise hem postmodernliğin ifadesidir, hem de postmodernliğin anlam haritalarını ele veren en iyi alandır: Kültür'ün, özellikle de modern yüksek kültürün aksine, insan popüler kültürün eseridir ve esiridir. Popüler kültür, insanı yutar, hakikati yoksayar. Tek bir hakikat varsayar: Simülasyonlar: Hız, haz ve ayartı veren sığ, sahte ve yüzey kültürünün dalgalanmala…

İnsanlara önce inanacakları bir gerçek ardından da satın alacakları bir şeyler sunma söylemiyle hareket eden küreselciler, minimalizm diyerek evdeki buzdolabını attırıp daha küçüğünü aldırmaya, yoga diyerek sahte bir arınmaya, veganlık diyerek topraktan uzaklaşmış bireyi öfke ve hınç çemberinde tutmaya devam ediyor.