Dünya insanı yorar. Etrafını hayatla çevirir, işle, eşle, aileyle, çevreyle, arkadaşlarla, maişet derdiyle... Yaşı ilerledikçe insanlar ne yazık ki daha önce kendisini harekete geçiren her bir duyguya karşı bir çeşit bağışıklık kazanıyorlar. İnsan kaldıkça dünyayı daha çok sevmeye başlıyor, alışmaya başlıyor. Dokunduğu her şey, küçücük bir izden prangaya doğru dönüşüyor.

Anlatıcı, yoğun duygularının tesiriyle, bîçare Kırço'nun her sözünü tasdik eder gibi denizde sallandığını görür gibi olur. Kırço da, sonunda Anday'ın dizelerindeki at gibidir, gömülmemiştir o da, ve bu yüzden nal sesleri gezinir durur ruhunda.

Girişin ötesindeki karanlıktan bir ses gelir gibi oluyor. Gözümü dört açıyorum, üzerimi başımı hızla toparlayarak kontrol ediyorum.Bu saatte kim olacak? Ya cindir ya peri yada nöbetçi subay! Dilimin ucunda bir Felak Nas bir de vukuat tekmili hazır ediyorum.Artık gelen kimse ona göre...

Dövüş Kulübü'nün yazarı Palahniuk, romanı her reddedildiğinde daha karanlık yazar. Farklılaşma gayesiyle iyiyi sıradanlaştırıp, kötüyü yücelterek anti kahramanlar çizmek postmodern dönemde oldukça yaygındır. Edebiyatın yapıcı, toparlayıcı etkisi yerine, yıkımın tatmin getireceği görüşü şiddeti idealize etmekten başka bir şey değildir.

Dostoyevski’nin romanlarının bir kısmını kumar borçlarını ödemek için yazdığı herkesçe bilinir. Kelime başına para almaktadır. Yoksa, yoksa bu uzunluk...

Kendinden kaçmak ve kendine kaçmak... Birbirinden ne kadar da farklı duruyor öyle değil mi? Oysa ikisi de aynı şey; aynı yolu bir de ters istikametten yürümek gibi, yolun iki ucunda sen varsın, yürüyen de sensin. Bu yürüyüşü birbirinden farklı kılan ne o zaman? Sanırım birisinin daha sahici olması.

Edgar Allan Poe'yu daha iyi anlayabilmek için, -bir film, bir kitap, bir şarkı, bir resim, eser ya da kişi fark etmez- bize hangi "üç şey"i önerebilirsiniz?

Raskolnikov’un baltasında Marmeladov’un çocuklarının ismi, Yeni Zelanda cânisi Tarrant’ın silahında Osmanlı’ya karşı ayaklanan İskender Bey’in ismi yazar. Raskolnikov da Tarrant da kendilerini birer katile dönüştüren sistem yerine tıpkı kendileri gibi sistemin kurbanı insanlara şiddet uygulayarak yine aynı sistemin birer kurbanı olmuştur.

Raskolnikov’un baltasında Marmeladov’un çocuklarının ismi, Yeni Zelanda cânisi Tarrant’ın silahında Osmanlı’ya karşı ayaklanan İskender Bey’in ismi yazar. Raskolnikov da Tarrant da kendilerini birer katile dönüştüren sistem yerine tıpkı kendileri gibi sistemin kurbanı insanlara şiddet uygulayarak yine aynı sistemin birer kurbanı olmuştur.

Raskolnikov’un baltasında Marmeladov’un çocuklarının ismi, Yeni Zelanda cânisi Tarrant’ın silahında Osmanlı’ya karşı ayaklanan İskender Bey’in ismi yazar. Raskolnikov da Tarrant da kendilerini birer katile dönüştüren sistem yerine tıpkı kendileri gibi sistemin kurbanı insanlara şiddet uygulayarak yine aynı sistemin birer kurbanı olmuştur.

Ömer Seyfettin'in her eşyaya -vicdanın bir uzantısı olan- merhamet ile muamele eden şahsiyetleri vardır. İnsanları kırıp dökmeyi, onlara kötü bir şey söylemeyi bırakalım, bir kır sineğini bile incitmekten imtina eden; onun küçücük vücudunu korumak isteği duyan ince ruhlu karakterler...

Raskolnikov’un baltasında Marmeladov’un çocuklarının ismi, Yeni Zelanda cânisi Tarrant’ın silahında Osmanlı’ya karşı ayaklanan İskender Bey’in ismi yazar. Raskolnikov da Tarrant da kendilerini birer katile dönüştüren sistem yerine tıpkı kendileri gibi sistemin kurbanı insanlara şiddet uygulayarak yine aynı sistemin birer kurbanı olmuştur.

Raskolnikov’un baltasında Marmeladov’un çocuklarının ismi, Yeni Zelanda cânisi Tarrant’ın silahında Osmanlı’ya karşı ayaklanan İskender Bey’in ismi yazar. Raskolnikov da Tarrant da kendilerini birer katile dönüştüren sistem yerine tıpkı kendileri gibi sistemin kurbanı insanlara şiddet uygulayarak yine aynı sistemin birer kurbanı olmuştur.

Raskolnikov’un baltasında Marmeladov’un çocuklarının ismi, Yeni Zelanda cânisi Tarrant’ın silahında Osmanlı’ya karşı ayaklanan İskender Bey’in ismi yazar. Raskolnikov da Tarrant da kendilerini birer katile dönüştüren sistem yerine tıpkı kendileri gibi sistemin kurbanı insanlara şiddet uygulayarak yine aynı sistemin birer kurbanı olmuştur.

“Sen onu yokuma anlat!” “Af buyur?” “Mahkemede yani.” “Ne yoku, ne mahkemesi ne saçmalıyorsun?” “‘Yoku’ değil. Bak küçük harflerle düşünüyorsun hep o yüzden böyle oluyor. YOKUM YOKUM. Yani, Yüksek Olağanüstü Karakterler Uyumsuzluk Mahkemesi.”

Hani bazı sahneler olur. Oyuncunun gözünü aniden açacağını bilirsin, çünkü bu hep böyle olur ama yine de pür dikkat açmasını beklersin ve aniden açtığında, bunu beklediğin halde irkilirsin. Esther’in karşısında diz çökmüş, gözlerine odaklanmış, onları açmasını bekliyordum.Ve açtı. Ve irkildim. Ve gözlerine far tutulmuş bir tavşan gibi kaskatı kesildim.

Dostoyevski Raskolnikov’u tıpkı kendini de esir alan bir yüzyılın yani 19. Yüzyılın Rusyası için ciddi bir belirsizliğin şekillendiği, kolayca tarif edilemeyen bir gerçeklik içerisinde karakterize etmiştir.

Raskolnikov'un izlerini takip ettiğimiz St. Petersburg sokaklarında ona hayat veren Dostoyevski'nin evinin kapısını çalıyor, romanlarıyla tüm insanlığın benliğinde yer eden yazarın yaşamının izlerini sürüyoruz.