Hayat bir evin etrafında topluca dönerdi bir zamanlar. Evin etrafında şekillenen anlatılar, yaşantılar, ev sahibi olmak, ev-lenmek eski zamanlara yönelik bir nostaljiye dönüşüyor artık. Yaşam koşulları ve değişen yeni nesil tercihler... İkisi de iç içe girerek kendi gerçekliğini dayatıyor. Bu yüzden taşınmak ve ev sahibi olmanın anlam dünyası başkalaşıyor.

Karadağ yenilgisi bir büyük zaafımızı ortaya koydu. Fizik açıdan kuvvetli bir güce karşı kaygan zeminde ve olumsuz koşullarda neredeyse aynı golü aynı futbolcu tarafından üç kere yiyerek yeniliyorduk. Bu noktanın siyaset ve akıl ve ruh açısından dikkate değer olduğunu düşünüyorum.

Akademi ve eleştiri çevrelerinde sıkça karşılaştığımız bir “ Türk romanı var mıdır” sorusu etrafında gelişen cevaplar akla geldiğinde oldukça şaşırtıcı sonuçlar ortaya çıkıyor. Kimi Türkçe yazılan her romanın Türk romanı olması gerektiğini, kimi Türk kültür ve medeniyetinden kaynaklanmayan ve dolayısıyla da Türk ruhunu, kimliğini temsil etmeyen kahramanlardan yoksun olan eserlerin romanımız olamayacağı görüşünü ileri sürer. Çoğu kez ideolojik tercihlerin belirlediğ…

Selim düşünce, Orhan Pamuk’un ömrünü adadığı yazmaya ve romana ömrünü adayabilme gücüne sahip olabilecek mi? Roman yazamamaya; yazsa da “trivial” yani değersiz olarak addedilecek romanlar yazmaya ne zaman bir son verecek? “Kitsch”ten ne zaman kurtulacak? Sağ, hikâye alanında aktörler çıkarabildi; ama romana ne zaman uzanacak?

Sürecin başında görmezden gelinen, ihmal edilen bir kesimin edebiyat sahnesinde yerini alması, gerek konu gerek bakış açısı gerekse yazar ve eser sayısı bakımından bir zenginlik ve çeşitlilik ortaya çıkardı. Bu durum aynı zamanda toplumun bütün kesimlerinin edebiyata taşınması, edebiyatın da topluma ulaşması yönünden de bir kazanıma işaret ediyor.

Sessizliğin dehşetli yüzünü görmemek, buna tanık olmamak -sessizlik insan ruhunu yırtan bir duygu durumunu da beraberinde getirdiğinden- ondan kaçmak için edebiyat yapıyor. Sözcükleri, kelimeleri, cümleleri, paragrafları, kitapları yazıyor, şifahi konuşmalara giriyor, hiç susmuyor.

Karaköy'e vapurdan inişlerim hep bir umut. Nedenini bilmiyorum belki uzun bir yürüyüşün heyecanı, belki bu semtin, belki İstanbul'un belki de uzun zamandır bir şekilde sana bu sokakların birinde tesadüf edeceğime olan inancın umudu.

Tarlalarına parmak bastırılan, yetimse ilk gelenle evlendirilen, dulsa geçimi sağlanmayan, çalışıyorsa sigortası yapılmayan, neden fakir düştüğü sorgulanmayan, ucuza çalıştırılan, çeyizi verilmeyen, hiçbir eyleme katılmayan, eyleme katılanların da gündeminde olmayan kadınlar gibi yaşarsın bu hayatı.

Kitabı elime aldığımda arka kapak yazısına şöyle bakınca öykülerde meydan okuyan kadınlara rastlayacağımı düşünmüştüm oysa yanılmışım. Eylem Ata Güleç'in öykülerinin odağında kadınlar var fakat sinik, isyansız, babasının sevdiği adama vermediği, acıdan zihni melekelerini yitirmiş, cinsel terapiye muhtaç, dar pantolonla sokağa çıkamayan, evlerde yatalak bırakılmış kadınlar bunlar.

“Merak, şuurun ilk hamlelerinden biridir. Daha ilk adımda ileriye doğru fırlatan ve dimağı sürekli hareketli kılan da odur. Doğrusu, böyle bir hamle, kendini araştıracağı dünyanın ortasında bulanlar için çoğu kez şaşırtıcı değildir.”

Eksile Eksile Mustafa Başpınar’ın üçüncü kitabı; kurmacanın anlatmaktan çok eksiltmek ve göstermek olduğunu bilecek döneminde yani. Belki de bu sebeple kitabın adını “Eksile Eksile” koymuş olabilir. Her ne kadar bazen bizi bu hususta yanıltsa da bu konuda başarılı olduğu ya da buna yaklaştığı örnekleri çoktur.

Yazarın da toplumun bir bireyi olduğu, onun da dünyaya fezadan inmediği ve her şeyden önce bir anne babası, kardeşleri, ailesi, arkadaşları, bir cemiyeti, bir devleti, bir dünyası olduğu söylenebilir.

Gerçekte ne olup bittiğinin, Fawkes’in gerçekte kim olduğunun hiçbir önemi yoktur. Dolayısıyla Baudrillard’ın tabiriyle bu hiper-gerçeklik dünyası, insanları bir hakikatler ağının seyircisi olarak konumlandırmak yerine, onları bir hakikat kurucu olarak görmeyi gerektirir. Artık insan dünyanın içinde değil, dünya insanın içindedir.

“Türkiye’de 1 milyon Ermeni öldürüldü” sözüyle gündeme gelen Pamuk’un, Fransa Parlamentosu tarafından ‘Ermeni soykırımını reddetmenin suç sayılmasını öngören’ yasa teklifinin kabulünden sadece 1 saat sonra Nobel’e layık görülmesi hayli manidar oldu.

Kıraç geçtiğimiz günlerde sosyal medya hesabından, ''İngilizce eğitim kaldırılsın'' diyen eleştirilerin hedefi oldu. Şarkıcı tüm bu eleştirilerin dışında yazar Orhan Pamuk'u hedef alarak, "Bir de Orhan Pamuk gibileri çıktı. İngilizce kitap yazıp onu Türkçe'ye çeviriyorlar'' dedi.

“Reyhan mı yoksa” dedi. Hayatımda ilk kez duyduğum bir isimdi ama çok güzel gelmişti. “Evet” diyebildim sadece. Buna nedense ben de inandım. İsminin Reyhan olduğuna dair bir malumat bile yoktu oysa.