Hz. Ali 661 yılında Kûfe’de şehit edildiğinde, naaşı Kûfe’nin 10 km batısında yer alan Necef’e defnedilir. Necef şehrinin gelişmesi de, Hz. Ali’nin kabrinin burada yer alıyor olması dolayısıyladır. Her ne kadar Hz. Ali’nin cenazesi gizli bir şekilde Necef’e defnedilmiş olsa da, sonradan yaygınlık kazanan Hz. Ali’nin buraya defnedildiği haberi ile bu şehir Şiîler tarafından kutsal bir şehir olarak benimsen…

Mustafa Râkım Efendi'yi birkaç cümleyle nasıl anlatabilirim? diye düşünürken şu cümleler zuhûr etti: Ünye'de doğup İstanbul'daki hattat ağabeyi İsmail Zühdî'nin (ö.1806) himmetiyle yetişti. Hâfız Osman sülüsleri de kendisine rehber oldu; dehâsı sâyesinde celî sülüs hattını ve Padişah tuğralarını öyle bir mertebeye çıkardı ki, hayranlığımız hâlâ sürüp gidiyor.

Kur'an'ın ilk muhatabı olan ashabın Kur'an'ın sonraki nesillere aktarılmasında hayati ehemmiyete sahip rolü olduğunu kabul etmek zorundayız. Onlar ezelî kelamın ilk şahitleri ve vahyin ilk tanıklarıydılar. Hangi ayetin hangi münasebetle nazil olduğunu biliyorlardı ve bu bilgiyi yazılı veya sözlü olarak değil, bizzat yaşayarak öğrenmişlerdi.

İndirildiği dönemde Kur'an'ın; ister mümin, ister münkir, isterse münafık olsun, hiçbir muhatabı Kur'an'la bir anlam ve yorum ilişkisi içinde olmamıştır. O gün Kur'an'la kurdukları ilişki kabul ya da ret ilişkisidir. İnkâr eden de iman eden de bilerek ve anlayarak iman etmiştir.

Tursun Fakı'nın metni, Osmanlı'nın kurucu kadrosu içinde bizzat yer alan bir âlime ait olması sebebiyle büyük öneme sahipti. Bununla birlikte Hz. Ali Cenkleri'ni daha kapsamlı okuyarak, sonraki dönemlerde dolaşıma giren metinlerdeki "başlatıcı kuvvetleri", yani kahramanın hangi mücadeleye ne saikle koşulduğunu, topluma hangi motivasyonun ne gibi koşullarla arz edildiğini araştırmanın bu ilk yazı için tamamlayıcı bir yanı olacağını düşündüm.

Doğu yaşatmanın adı batı ise öldürmenin. Doğu doğal ve doğadan Batı yapay ve bozan. Müzik aletlerinde bile bu böyle. Doğu'nunkinde doğallık varken Batı'nınkinde bir yapaylık ve mekaniklik hâkim.

Dil kusurludur. Dilin kusurlu varlığı yazma eylemine girişilmeden bilinemez. İronik bir biçimde yazar, başlangıçta kusursuz yazdığına inanır. Böyle olmak zorundadır yoksa devam edemez.

"Bunaldığımzamanlardahayalimdeyağız bir atla,gümrah ağaçlaraltında son süratkoştuğumu hayalederdim. İnsankendisine hep birkurtarıcı arar. Benisıkıştığım andankurtaran oydu.”

Herkesin Acem düzmesi [masalı] saydığı bu kitapları çocukluğunda okumamış kaç kişi vardır. Ben Rüştiye’nin [ortaokulun] ilk senelerinde Hayber Kalesi’ni okumuş, pek hoşlanmıştım. Rüyâlarımda Hz. Ali’yi, dünya’yı boynuzunda taşıyan öküzü kesecek Zülfikar’ını gördüm. Sonradan Zola’ları, Maupassant’ları, Flaubert’leri...