Descartes’e göre canlı birer otomat olarak hayvanların ruhları olmadığından hafızaları da yoktur. Hatırlamak diye atıfta bulunduğumuz davranışları aslında benzer koşullara verdikleri fiziksel tepkimelerden ibarettir. Kendilerini yöneltilecek soruları sessizlikle karşılayacaklarından bu iddiayı çürütmek, tüm bilimsel araştırmalara rağmen halen güç. Hafızanın nasıl çalıştığı da üzerindeki gizem perdesi tamamen ortadan kaldırılamamış diğer bir sorun. Aslına bakılırsa bu g…

“Adorno orada aslında şunu söylemek istiyor” diyerek söylediği şeyi anlamadığımızı zannedenlere hemen söyleyelim; anlamı olmayan şeye anlam yüklemeye çalışmanın anlamsızlığına biz de katılıyoruz; ama modern şiir öyle bir şey değil. Yani, biz Adorno’yu değil; Adorno modern şiiri anlamamıştı.

19. yüzyılın sonunda, psikoloji aniden kendisini bilinçli bir “psike”nin bilimi olarak değil, yeni keşfedilen bir şeyin bilimi olarak, yani “bilinçdışının bilimi” olarak tanımladı. Kendisini bilinçdışının bilimi olarak tanıttığı andan itibaren; psikoloji yeni bir alanı, o güne kadar görmezden gelinmiş bir alanı işgal etmekle kalmadı, aslında tüm sosyal bilimlerin alanlarını yeniden yapılandırdı.

Bir erkek olarak adını “Maria” yani Meryem koyan, onu bir kız gibi büyüten, yetiştiren annesinin Rilke’nin ruhunda açtığı yarık o kadar büyüktür ki ilerde Lou Salomé ile birlikte yaşamaya başladıklarında Salomé daha önce Nietzsche ve Freud ile de dostluk kurduğundan Rilke’nin bu karışık ve ilginç, psikanaliz için eşsiz ruhunun bir vaka olarak değerlendirilmesi talebinde bulunur. Freud, Salomé yardımıyla bunu ondan ister. Rilke’nin verdiği cevap onun niçin büyük bir ş…

Geçici, yavan bir siyasal alan tüm insanları müzmin hevesliler kılıyor. Tutku ezber ifadelerdeki gibi hazza yatkın değildir hep, acı vericidir çoğunlukla, çünkü hayata, insanın kendine, yaşadıklarına, düşündüklerine ihtimam göstermesi zahmetli ve trajik boyutta ıstıraplıdır.

Kaygı metafizik sahadaki belirsizliği karşıladığı gibi verili dünya hayatında bir türlü kök salamamayı, aşinalık etiğini kuramamayı, yabancılığı aşamamayı da belirginleştirir. Kaygı insanın en çetrefil ve çok yönlü ontolojik aracıdır; şeksiz şüphesiz imanı, sanrılarla ve korkularla dolu benliği, ahenkli bir varoluşu, kök salan düşünceyi doğurabilir... Kaygı varlığı insan yapabilir.

“Demokrasi'den daha iyi bir yönetim biçimi mi var?” diye haykırıyor eyyamcılar, Batılıların gönüllü köleleri. Batıdan gelen her şeyi kutsamakta, putlaştırmakta hiç bir sakınca görmeyen ama bunun zihin sağlığını dumura uğrattığını her an gördüğümüz bizim cekladına âşık entelijansiyamıza Nietzsche'den Michael Mann'e, Eflatun'dan Noam Chomsky'ye kadar demokrasinin ne tür bir oyun olduğunu gösteren düşünürleri hatırlatmamızın bir anlamı olur mu, bilemem. Bu…

Bugün neredeyse bütün dünyayı saran, yalnızca “Tüketen insan modeli”nin ilk tohumları Edward Bernays’ın yönlendirmeleri ile atılmıştır.

Campbell kitabın giriş kısmında monomitin ne olduğunu anlatarak okuyucuyu kahramanın yolculuğu fikriyle tanıştırmak için gerekli altyapıyı sunmaktadır. Bu kısımda Jung’un arketipleri ve kollektif bilinçdışı kavramları ile evrensel tek tip bir kahraman ve kahramanın yolculuğu aşamalarının var olmasının nasıl mümkün olduğunu açıklamaktadır.

Beynin hatırlama işlevi kültürden kültüre değişiklik gösteriyor.