Yıllar durur mu? Yine geçti. Lise bitti üniversite. O da bitti, iş hayatı derken geçen ay arkadaşlarla yolumuz Beypazarı’na düştü. Çarşıyı gezerken gözüme bir dükkân ilişti. Köfteci Satılmış.

Öyle görünüyor ki Arel her bir kitabıyla birlikte kendisiyle ve deneyimleriyle yüzleşmesini bir adım daha ileri götürüyor. Yine ve yine Benjamin'in de belirttiği gibi: "Hikâye anlatıcısı, dürüst adamın kendisiyle yüzleştiği kişidir." Arda Arel'de olduğu gibi.

Bilirsin, öykü dediğin okura bir şey hissettirmeli, bir duygu değişikliğine sebep olmalı, diyenler var. Ben bunun bir zorunluluk olduğunu düşünmüyorum ama bunu diyenler öyküde oyunun, zekânın ve biçimsel yeniliklerin öne çıkmasına muhalefet ederek söylüyorlar bunu. İkisi bir arada mümkün olamaz mı peki?

Postumuzu serdik... İlk sayı böyle demiştik. Postunu sermek, bir yerde umulandan fazla süre kalmak anlamına geliyor. Fazla kaldık. Yani kelimenin tam manasıyla, postumuzu serdik. Öyleyse dergiye yazılarıyla, öyküleriyle, fikirleriyle katkıda bulunan "bizim dergimiz" diyen her bir yazara ve yine okura (1601) bir kere daha teşekkürler! Ne sürpriz ama...

Akan milyon pınar düşünün, nihayetinde her birinin aktığı yerdeoluşan devasa bir okyanus... İşte Kara Kule o okyanustan çıktı.Yaratılış mitlerinden de Dostoyevski’den de beslenen o okyanustan...

Cihan Aktaş, insanların hâllerine, dünyalarına bir de buradan bakın diyor. Ve her şeye rağmen umudu hatırlatıyor bizlere... Yeniden yola koyulup bu pencereden de bakmanın zamanı gelmiştir belki de kim bilir?

İlk kitap, ifadesi içinde masum sayılabilecek bir koruma güdüsü barındırıyor kanımca. Bir hoşgörü çağrısı sunuyor okurlara. Bazı hatalar olabilir, maruz görün efendim, tutumu. Edebiyat dünyasının ahvalini dikkate alınca bu tutumu yadsımıyorum. Gelmek istediğim yer şu, Gülhan Tuba Çelik’in ilk kitabı bu korumalardan uzak bir konumda duruyor.

Ben Alageyik kitabı isminden ve ilk üç öyküsünden mülhem, etkileyici bir kitap olarak karşıladı. Yazarın, “av” olgusu üzerine düşünmesi, oluşturduğu sağlam atmosferler, dilin okuru her daim diri tutacak şekilde bir anlatı oluşturması güçlü bir kitap izlenimi verdi.

Ben Alageyik kitabı isminden ve ilk üç öyküsünden mülhem, etkileyici bir kitap olarak karşıladı. Yazarın, “av” olgusu üzerine düşünmesi, oluşturduğu sağlam atmosferler, dilin okuru her daim diri tutacak şekilde bir anlatı oluşturması güçlü bir kitap izlenimi verdi.

Ben Alageyik kitabı isminden ve ilk üç öyküsünden mülhem, etkileyici bir kitap olarak karşıladı. Yazarın, “av” olgusu üzerine düşünmesi, oluşturduğu sağlam atmosferler, dilin okuru her daim diri tutacak şekilde bir anlatı oluşturması güçlü bir kitap izlenimi verdi.

“Bu işe başladığımızda sarhoştuk, aşıktık. Şimdi geriye ne kaldı? Bir iki güzel dostluk ama onlar da bâki mi emin değilim.”

Ben Alageyik kitabı isminden ve ilk üç öyküsünden mülhem, etkileyici bir kitap olarak karşıladı. Yazarın, “av” olgusu üzerine düşünmesi, oluşturduğu sağlam atmosferler, dilin okuru her daim diri tutacak şekilde bir anlatı oluşturması güçlü bir kitap izlenimi verdi.

Ben Alageyik kitabı isminden ve ilk üç öyküsünden mülhem, etkileyici bir kitap olarak karşıladı. Yazarın, “av” olgusu üzerine düşünmesi, oluşturduğu sağlam atmosferler, dilin okuru her daim diri tutacak şekilde bir anlatı oluşturması güçlü bir kitap izlenimi verdi.

Bu dergiyi çıkarıyor olmaktan, insanlara ortak bir derdi sunuyor olmaktan, birinci sınıf bir kültürüyaygınlaştırmaya çalışmaktan öyle mutluyum ki. Hele Cins okuruna bayılıyorum. O 18 yaşındaki, 21 yaşındaki, 24 yaşındaki hanım kıza, delikanlıya hayranım. Onun dünyayı değiştirmeye olan azmine hastayım. Okur varsa Cins var. Gerisi mi? Gerisi de bir takım gereksiz teferruatlar.

Kolektif olanı yok saymayan, ona eklemlenerek büyüyeceğinin farkında olan bir anlayışa evrilen Arda Arel hikayeciliğine dair temel unsurları Yaban Tv, Yedi Kat Fazlası gibi son öykülerinde de görmek mümkün. Kendini kolektif bilincin kollarına ve doğaya emanet eden genç avcı, postmodern canavarı öldürüp şanına layık bir ad alacak gibi görünüyor.

Yunus’un hikâyesinde dikkat çeken bir başka özellik de derin, felsefi, psikolojik düşünceler; çok başarılı bir gözlem ve isabetli çıkarımlar. Hayatın her anında düşünen bir kafa ile karşı karşıyayız. Yunus Meşe bakıyor, gözlemliyor, üzerinde düşünüyor ve fikir üretiyor.

Gelecekte öykünün nasıl bir biçim kazanacağına gelince bu, ancak geleneği ve günümüzde yazan genç yazarların yönelimlerini doğru tespit edebilmekle mümkün olur, diye düşünüyorum. Dolayısıyla günümüzde “yeni” diyebileceğimiz belirli bir damar üzerine yoğunlaşmak istiyorum.

Metnin bir kurgu olduğunun, yazarın ilüzyonik bir dünya inşa ettiğinin nişanesi olarak, anlatının yazar tarafından kesilmesi, akışa yazarın müdahalelerde bulunması durumuna pek zamandır aşinayız. Arda Arel’in kitabında da bu nevi öykülere rastlamamız şaşırtıcı değil, zira ulu zeitgeist şu an anlatı biçimi olarak buna rağbet etmemizi istiyor.

Einstein’ın sanata getirdikleri determinist buhrandan çıkış kapısını göstermiş olması sıralamada akla ilk gelenlerden. Zamanın, uzayın farklı yerlerinde değişebilen bir değer olarak kabul edilmesi ve ışık hızının sabitlenmesiyle elde edilen enerji denklemi kurmacaya inanılmaz alanlar sağladı.