İnsana daha fazlasına ihtiyacı olmadığını düşündürecek şey Anadolu irfanıdır ve sistem bundan nefret eder. Çünkü Allah’tan başkasının Rezzak olmadığını bilen şeyin adı Anadolu irfanıdır. İnsana daha fazlasına ihtiyacı olmadığını düşündürecek şey Anadolu irfanıdır ve sistem bundan nefret eder. Çünkü Allah’tan başkasının Rezzak olmadığını bilen şeyin adı Anadolu irfanıdır.

Odamın duvarındaki Aliya İzzet Begoviç resmine bakıp “Abi bu Atatürk mü?” diye sordu yine biri. Ben Aliya İzzet Begoviç olduğunu söyleyince, “Demek Atatürk’ü ne kadar seviyorsa benzeyivermiş.” dedi.

Numara ne kadar büyükse o kadar büyük sanattır çünkü. Bedri Baykam’ı hatırla. Boş çerçeve. 100 bin dolar. Bir sürü bisküvi. Niye konuşuyoruz çünkü alıcısı var. Ama henüz ve hala içi boş bir sanat galerisi açmayı akıl edememişlerdir efendileri gibi.

Tek bir rüyaya inanıp, günlerce yol alarak Batı illerinin en güçlü krallarını korkuya salmak,ancak çılgınlıkla izah edilebilir. Bir ayete yaslanmanın, bir delile güvenmenin, bir rüyayainanıp yola çıkmanın en sesli şarkısıdır bu adamlar.

Dara düşsek belki bizi o darlıktan kurtaramaz her seferinde ama bizimle birlikte o kara, kör,dipsiz kuyuya girer de sırtımızdaki darlığın yarısını omzuna alır. Bir şey karşılığında değildir.Senin başarını, kendi defterine de yazar ki bundan imtina etmeyi bırakın, bir bahtiyarlıkçıkardığı açıktır. Demem o ki, arkadaşlık vardır. Ama uzaklaşmıştır.

Birine seslenmek için arandığında, bütün çocuklarının, bütüntorunlarının isimlerini sayardı tek tek. Biz gülerdik bıyıkaltından. İyi bir hafızası yoktu ama unutmazdı. Mızraklıdanezberlenmiş birkaç şeyi bilirdi. Ona yeterdi, artardı fazlası.

Uğradığı her şehirden hikâyeler toplayıp yola devam eden adamlar gibi; nenesinden aldığı efsaneleri hafızalara kazıyan Zülküf gibi, görünmeyeni gösteren Ara gibi, gelince değil geçip gidince anılan Hızır gibi, bir bir kayıt tutan Çelebi gibi, motorunun sepetinde adalet taşıyan Ebuzer gibi olayım istedim.

"Vaktim olsa, bir durup yavaşlayabilsem, evim otelim oldu" dediğiniz zamanları düşünüp yapamadığınız, ertelediğiniz ne varsa yeniden gündeminize alın. Belki de bir tür telafi imkânına kavuşmuşuzdur. Neden olmasın?

İnsanın ‘hâkim’ ve ‘efendi’ olmaksızın özne olabileceği en mümkün ve sahici ilişki ‘aşk’tır. Merkezdesin, yöneldiğin de merkezde ama Batılı tarifin işaret ettiği gibi zorba bir ‘efendi’liği talep edemeyeceğin, etsen bile hükmünü sürdüremeyeceğin bir düzlemdesin. İnsan olmak için nereden başlamalıyız sorusunun cevabını veriyor bu bize. İnsan olmaya nereden başlanır: İnsan olmaya ‘sevmek’ten başlanır.

Kim ne satıyorsa onda o biraz eksik. Vefa satan da vefa, şeref satan da şeref haysiyet satan da haysiyet eksik.

‘Seni seviyorum’ sözündeki bütün sesin oluşturduğu güven sahasını düşünelim diyorum yani. ‘Seni’ ve ‘seviyorum’ kelimelerinin yan yana gelişindeki, kendiliğinden doğan izahı... Bir teklif değil sadece bu, bir ispat aynı zamanda. Örneği içinde saklı bir sonuç bildirgesi. Artık, gerekçelerini ve ispatlarını soramayacağımız, sağlamasını ilk elden talep edemeyeceğimiz bir eşiğin karşısında bırakır bizi bu söz.

Tüketim, bir ilişki biçimi sonuçta. Modern değil, insanla yaşıt. Âdem’in çocuklarıyla yani babamızın amcamızı öldürdüğü günle başlıyor. Peşinde olduğumuz ‘şey’in değerinin değerimizi belirlediği bir yüzyıldayız. Doğru. Fakat bir ölçümüz yok. Kaderimiz yok. Dışımızda gelişen bir dünyaya iştiyakla dâhil oluyoruz. İlişkilerimiz bozuk, hevesimiz yarım.

Çizmeyip ne yapacaktım; bildiğim, anladığım bu, elimden gelen de. Tabelacılık, Fabrikada çalışmak, çiftçilik, pazarcılık, reklamcılık... Birçok tecrübem oldu. Çok şükür başarılı olamadım. Olsaydım, kira paralarını, faturaları rahat rahat ödeseydim, birinden birinde takılır kalırdım, ömrüm de öyle geçerdi. Bence böylesi çok daha güzel oldu.

Dünya merkezli olarakkonuşursak ilk gidenKabil’dir. Habil’i öldürmesininbir vicdan ükünedönüşmesiyle, Yemen’egitmek zorunda kaldığı rivayetedilir. Kimi kaynaklardademirci anlamıyla Kaindiye anılır ki, onun gidişibir yanıyla insanın dünyayadağılmasına, zanaatındoğmasına doğru bir gidiştir.

Kapitalizmin mabetleri olan büyük marketlerden alış veriş yapma. Pazarlık yapamadığın hiçbir yerde işin olmasın. Daha fazla ödesen de küçük işletmeleri tercih et. Kaybettiğini zannedeceksin. Hayır, bütün insanlık kazanacak.

Ele geçirilemeyecek hazinen kalbin senin. O yüzden bu çağın bütün hamleleri oraya yönelmiş durumda. Göğsüne nişan aldıklarına bakma. Vurmak istedikleri kalbin çünkü. Gözünü kapatmazsan asla göremezsin. Görmeye çalışma, duy bunu.

Hikayenin sonunu hepimiz biliyoruz aslında. Fazla söze gerek yok. Sadecehatırlamamız gerekiyor, unuttuklarımızı. Bu yazının yarısını İstanbul’da,diğer yarısını da Ömer Halisdemir’in memleketi Çukurkuyu’da yazabildim.Çukurkuyu’da bir çay ocağında, her birinin yüz çizgileri Ömer Halisdemir’ebenzeyen adamların arasında... Bazılarıyla oturup konuştum da. ‘Bunuda yaz gazetene’ dedikleri pek çok şeyin arasından şunu söyleyeyim;Ömer Halisdemir’in asıl büyük kahram…