Büyük Tepa, eski Keyvan Kâhya Mahallesi’nin bir parçası olan, Ana Cadde’den Mostar Köprüsü’ne inen bölgenin adıdır. Burası bugünkü müze ve Keyvan Kâhya Camii önündeki Maraşal Tito Caddesi’nden Mostar Köprüsü’ne inen basamakların bulunduğu alana karşılık gelmektedir. Osmanlı döneminde halk burada toplanır, tüm etkinlikler burada düzenlenir ve alışveriş işleri burada yapılırdı.

Sinema ise hep gönül ferahlığımdı. Hayal ettiğim sinemayı yapma yolunda izlemeye,yazmaya ve çekmeye devam ettim. Filmden çok kahır çektim, maval dinledim.İHL’li olmanın aşırı cacıklı halini hep yaşadım. Ne mustafaaltıoklargiller gördüm.Tuncayözkangillerden ne çektim. Dindarmedyagillerde de az emeğim heba olmadı.

Ben sivri köşelerimi hastalıklarda yonttum. Farklı görüştenhemşireler bekledi başucumda, inançsız doktorlar tedavi etti belkide beni, iki Kürt hasta bakıcı sedyeyle yatağıma götürdü. Bunlarıçok yaşadım. Kan alırken bana bu kanı CHP’li mi verdi, MHP’limi verdi bilemezdim, Damarlarımda imparatorluk akıyor

Başlığa bakıp da bir Emrah Serbes var bir de Nihat Genç var gibi anlaşılmasın, n’olur. Bucümledeki iki isimden ergen olanı Emrah Serbes, yazar olanı Nihat Genç’tir. Emrah Serbes’ide hani açıklamaları beni çok üzüyor, merkezimde duruyor diye ele alıyor değilim. Her seferindeTürkiye’yi ıskalayan ‘dünya vatandaşı ergen cinnet hali’nin en açıklayıcı tipi olduğuiçin Emrah Serbes dedim. O bir kahraman sonuçta. Kitlesinin yarattığı bir kahraman.

Öyle anlaşılıyordu ki, vatandaşına ateş açmaktan çekinmeyenler, polisimize de kurşun yağdırmıştı.O anda Mak Dizdar’ın Nini isimli şiirindeki şu mısraları hatırladım: “Burada sadeceyaşamak için yaşanmıyor / Burada sadece ölmek için yaşanmıyor / Burada yaşamak içinölünüyor!”

Hiçbir zaman ekranlarına çıkamayacakları TRT’yi, işlerinin düşmeyeceği MİT’i, dedelerini venenelerini Hacca yolculamak dışında uğramayacakları havalimanlarını, hayatlarında bir kezbile görmedikleri Genelkurmay Başkanlığı’nı canları pahasına savundular.

Köşebaşlarını tutup yüzyıllık türkülerde kalmış kötülükleri son bir gayretle bu millete yaşatmaya and içmiş kahpelerin gecesiydi...

Düşünsenize, Türkiye’de bir Endonezya takımının forması taşıyan bir çocuk, ya da Endonezya’daGalatasaray forması ile poz veren bir çocuk, sosyal medyadan fotoğraflarınıpaylaşıyorlar ve bir şekilde birbirlerinden habersiz aralarında bağ oluşuyor. Bu bağınİslam coğrafyasında yaşayan milyonlarca çocuk arasında kurulduğunu hayal edin...

Ailesi onun okumasını istiyordu. Aslında o da okumak istiyordu ama okuldakikitapları değil; ilk 11 listesini, hocalarının maç öncesi tahtaya yazdığı taktikleri,tribünlerdeki pankartları, skor tabelalarını, ertesi günün spor haberlerini ve golattıktan sonra elektronik skorboarda yansıyan kendi adını: Burhan Eşer!

“O Hazret-i Sami’dir. Biz devr-i padişahiden beri neler gördük, fakat böylesine tesadüf etmedik.” Mahir İzbirWalt Whitman’ın öldüğü sene doğdu. Osmanlı Adana’sında. Ne ilgisi var diyeceksiniz biliyorum. Doğrudan bir ilgisi de yok zaten. Whitman, ‘büy

I. Refik Halid’in dediği gibi; Nesli tükenmiş bir dervişti. Dadıların, halayıkların cirit attığı büyükçe bir konakta Silistre Müdafii Şehit Musa Paşa’nın torunu ve Hazine kâtiplerinden Said Halet Bey’in oğlu olarak 29 Aralık 1907’de İstanbul Cihangir