Mehmet Ali, rüyasında taştan bir güzellik görüyor, karşısında akıl çelici o masal kenti. Sürekli nefes nefese kente doğru koşuyor, koştukça sürgün, attığı her adımda biraz daha uzak. Varamadığı menzilin uğultusu kulaklarında, ayaklarında derman kalmasa bile tüm gücüyle koşuyor yine de. Kent her seferinde uzaklaşıp, gözden kayboluyor. Uzaktan surlara doğru bakıyor sonra, ipler germeyi düşlüyor kuleden kuleye, Rimbaud gibi. Bu masala giriş yapacağı o sırlı kapıyı aradığı sırada, vakit tamam oluyor ve sıçrayarak aniden uyanıyor. Yüzünde, ürpertiyle karışık bir tebessümle gözlerini açtığında, kendi masalından kovulmuş gibi uzun uzun bakıyor kireç tavana. Gözünü kapatıp, gitmek istiyor yine aynı yere, varamayacağı kapılara. Deniyor ama hep karanlık. Deniyor ama. Bu kimin masalı?..devamı

Madrid’in en büyük parkının ortasında duran, şehrin sembolü sayılabilecek kadar görkemli o taştan oyulma anıtın söyledikleri dört asırdan beri etkisini hiç yitirmiyor. Şehrin yenilmez şövalyesinin, kurucu kahramanının ya da son muhafızının simgelediği sonsuz bir anlamın taştan karşılığı sanki bu anıt. Bir hikâyeyi anlatıyor belli ki, yüzyıllar sürmüş bir yorgunluğu, ruhunda sancılanan kahramanlığı ve kalemiyle yardığı o uzun muhasarayı...devamı

Abdulrazak Gurnah, Doğu Afrika kıyısındaki bir ada devleti olan Zanzibar Sultanlığı’nda doğduğunda yıl 1948’di. Yitik bir cennete benzeyen bu tropikal adada geçen çocukluğu ve ilk gençliği, hayatı tam ortasından yakaladığı zamanlara denk geliyordu. Kuran kursuna giderek, İngiliz okullarında eğitim görerek ve anadili Svahili’yi ezberleyerek geçirdiği yaşamaya değer güzel yıllardı bunlar...devamı

Gidersin Kreuzberg, yürürsün Piccadilly, oturursun Cihangir olursun. Akışkan mekânları daha akışkan kimlikler olarak doldurursun. Otantik bir varoluş mudur bu? Martin Heidegger’e göre değil...devamı

Salzburg namıyla bilinen küçük bir Orta Çağ şehrinden, yani tamanlamıyla söyleyecek olursak Avrupa’nın Tuz Kalesi’nden bahsedebilmekiçin bazı nedenler... Kalbinden nehirler geçiyor mesela,aklından hikâyeler ve notalar. Viyana’ya göre kasaba, aşıklarınagöre başkent. Alp Dağları’na yaslanan manzarasına, adını gururlataşıdığı Mozart’a ve her zerresiyle ruhuna saldıran yazarı ThomasBernhard’a nispetle bir Alman Roma’sından bugüne uzanan hatıralar...devamı

İnsan ve mekân bir bütünün iki yarısı değil, bir bütüne ait yolların tamamına söylenmiş bir anlamın toplamıdır. Borges’in rüyalarında bile ayrılamadığını söylediği bir şehirden, Buenos Aires’ten bahsederken buraya da bakabiliriz...devamı

Devasa bir orman arazisinin içinde yer alan, huzur dolu sokakları,yemyeşil doğası, sakin akan ritmi ve 1 milyonluk nüfusuyla,okyanus kıyısında kendi hâlinde yaşayan küçük bir Amerikaneyaletinin resmini çizebilmek mümkün müdür? Ahşap kiliseler,eski otomobiller, terk edilmiş gibi duran restoranlar, serin rüzgârlarve Maine...devamı

Ezra Pound’un çocukluk anıları ziyadesiyle New York’a aittir.Ama her daim göçmeye meyyal ruhu, cebindeki 80 dolaraaldırmadan Amerika’dan ötesini bahşetmiştir ona. BenliğiDoğu’nun bütün uzak şehirlerinde dolaşmış, uygarlığın taliyollarını arşınlamış ve Çin’e demir atmıştır mesela. Ezra’nınŞehirleri adlı o yazılmamış şiirinin bütün dizelerinde anlattığıgibi, zorunlu ikâmetin değil, eylem olarak bulunmanınpeşindedir şair...devamı