İnsanlığın en büyük yanılgısı, ortak sevgi ve saygı alanında oldu çağımızda. İnsan, kalbinin bağını Tanrı'dan kopararak eşyaya, güçlü görülen insanlara, düşüncelere ve sistemlere bağlıyor. Bu bağlanışı, şöyle veya böyle ölçülü bir bağlanış sanmayın. Bu, aklın veya sağduyunun kabul edeceği veya mazur göreceği bir ilgi değil, irrasyonel bir bağlanış, âdeta bir tapıştır. İnsan, çağımızda gönül tarlasına durmadan put dikiyor. Kendi tükettiği eşyaya, kendi kurduğu sisteme veya kendinin yücelttiği insana tapmak yoluyla kendine tapmaya çalışmakta belki de. Kendini dolaylı yoldan putlaştırmanın boş deneyinde... İnsan, çağımızda gönül tarlasına durmadan put dikiyor. Kendi tükettiği eşyaya, kendi kurduğu sisteme veya kendinin yücelttiği insana tapmak yoluyla kendine tapmaya çalışmakta belki de.
1-5
Batı, Hz. İsa’nın “ilah” olduğuna inanmıyor gerçekte...
2-5
Hz. İsa yerine bir takım çağdaş kişileri tanrılaştırmak istiyor. Şahıs kültü, temelde değişmiyor
3-5
Ekonomi putları, politika putları, devrim, ideoloji, müzik, spor, sinema putları…
4-5
İrili ufaklı putlarıyla Batı ve Doğu, Hz. İbrahim’in baltasına muhtaç. Âdeta onu bekliyor