Yol boyunca ağlar, içini dökersin yollara. Türkü üstüne türkü dinlersin. Tek başına ırmak kenarında yürür, türbeleri ziyaret eder, dağlara tırmanırsın; ama dönüş yine gecenin koynunadır. Yalnızlığadır. Aradığın arkadaşlarınadır. Arkadaşlarına olduğu gibi açılamazsın.

Genç Adam artık düşünemiyordu. Daha kötüsü bunun bir tedavisi de yoktu. Genç Adam ise artık kaybetmeyi değil, düşüncesizliği iliklerine kadar hissediyordu. Doktorlar yapabilecekleri hiçbir şey olmadığını söyleyerek aileyi tekrar evlerine yolladı. Genç Adam ise hiçbir şey düşünemeden; işini ve sosyal hayatını kaybederek büyük bir boş vermişlik içinde hayatına devam etti.

Duyar duymaz tüylerimizi diken diken olduğu başka bir teselli cümlesi yok gerçekten. Tedahülden kaldırılmalı, yeryüzünden silinmeli.

Arkadaşlar arasında seri ve sevimli bir şekilde oluşturulan teselli zinciri, asla yalnız hissetmememize sebep oluyor. Durduk yere arkadaşlarımıza yükseldik, seviyoruz keretaları.

En yakın arkadaşıyla aynı anda canı sıkkın olmasa da onunla birlikte ağlayabilen vefalı dostlar derneğinin başkanıyız.

Kedilerle pek anlaşamadığımızı sağır sultan bile duydu. Ama ağlayışlarıyla içimizi parçalayan bebeği susturmayı başardığı için bir miktar kalbimizi ısıttı.

Almanya ile Hollanda arasında oynanan Uluslar Ligi mücadelesinde yeşil sahalarda nadir görülen bir olay yaşandı. Geçtiğimiz günlerde annesini kaybeden karşılaşmanın hakemi Ovidiu Hategan, bitiş düdüğünün ardından duygusal anlar yaşadı. Tecrübeli hakemin duygulandığını gören Hollanda kaptanı Virgil van Dijk, bu duruma kayıtsız kalmayarak Rumen hakemi teselli etmeye çalıştı.