Mitler, insanlığın anlamlandıramadığı dünyaya karşı sorular sorması sonucu doğmuştur. Başıboş kalan insanoğlu çakan şimşeği ilahların öfkesine, doğup batan güneşi tanrının arabasına atfetmiştir. Bilinmez olan korkutucudur.

Kurmaca kaderden ayrıldıkça bireyleşecektir. Kaderle özdeş kurmaca ise kolektiftir. Kolektif olduğu kadar kutsaldır. Söz kutsaldan uzaklaştıkça yazın bireyleşir. Yazı matbaa aracılığıyla çoğaldıkça kurmaca Ben'leşmiştir. Yazında eylem paylaşmak; kaynak ise sözdür. Sözün paylaşılma şekli dönüşmüştür.

Sir Efendi’nin bu eserindeki iddiaları antropoloji ve mitoloji çalışmaları alanında daha sonra çürütülmüş ya da geliştirilmiş olsa da, birleştirici tek bir teori sunması ve insanlık tarihine dair bir anlatı sunması bakımından maceracıların heybesinde bulunmayı hak ediyor. Okunur mu, orası size kalmış.

Eliade’nin yaşadığı dönemde mitlere yaklaşım, onların kurmaca, uydurma, hayale dayalı ve gerçek dışı olduğu yönündeydi. Fakat Eliade bunu kesinlikle reddedecek, onların gerçek; kutsal fiillerle ve arketiplerle ilişkili olduğunda ısrar edecektir.