Yaptığımız bütün eleştirileri bir kenara koyup, arka kapak yazarlarına has bir coşkuyla final yapacak olursak Alaybozan'ı şöyle tanımlayabiliriz herhalde: Epey ilginç temaların çevresinde dolanan ve tüm iyi niyetiyle bize hikâyeler anlatmak isteyen bir ilk kitap. Ama sanırım öykü, bundan çok daha fazlasına ihtiyaç duyuyor.

İnsan, kendi hayatı dışında başka hayatların da olduğunu hatırlamak için arada bir öykü okumalı, öyle değil mi? Engin Türkgeldi’nin ilk kitabı Orada Bir Yerde’nin içinden şehirler, bilgeler, cüceler, krallar, terk edilmiş kasabalar geçiyor.

İmge kurma tekniği, kelime seçimi, malzeme bolluğu, sözdizimi ve jestleri ile "farklılık" arayan günümüz şairi için, henüz keşfedilmemiş bir adadır Uçarı. Keşfedilmemiş ve keşfedilmesi zor... Çünkü "takipçi şair" adlı, koca bir önyargı örtüsü duruyor Uçarı şiirinin üzerinde.

Metin Eloğlu, şair. 1927’de İstanbul’da doğdu. 1985’te İstanbul’daöldü. Böyle bir parantezin içinden geçen, dolu dolu amaçilesi hiç eksik olmayan bir ömür. 58 yıl. İstanbul adlı gamlı birparantezin ortasında. Gamsız bir prenses olsa, yanağına çoktansıcak bir öpücük kondurup uzaklaşmıştı oradan şair. Amadeğil. Çok gamlı, çok parantez, çok İstanbul. Çamlıca’da geçençocukluk yılları, Sultantepe ve Selamsız’ın kaçağı. Ama en çokÜsküdar. Salacak’tan dünyaya doğru demi…

Kendi gemisi olan bir şair değildi. Kendi denizi olan bir şairdi. “Şiir”in babasıydı desek, en az bir anlamına herkes saygı duymak zorunda kalacaktır bunun.

Metin Eloğlu denilince akla, elbette hemen “şiir” gelir. Biraz daha düşünülürse, kendisinin ressamlığı hatırlanır. Fakat “şair” ve “ressam” tanımlamaları, Metin Eloğlu’nun sanatçı yönünü kavrayabilmemiz için yeterli olmamaktadır.