Sanatçı hayatı ister istemez münzevi bir hayata dönüşüyor (İlhan Berk'in şair tanımını hatırlayınız...) Bir enstrümanın başında yüzlerce hatta binlerce saat tek başına kalmanız gerekir. Bir tualin ya da bir masanın başında hep tek kişisinizdir. Hayatım boyunca yalnız kaldığım çok saatler var, hâlâ var...

16. yüzyıl, Osmanlı’nın her bakımdan ihtişamlı olduğu bir dönemdi. Sanatta da belirgin bir yükselişin olduğu bu devrin önemli hattatlarından birisi de Karahisârî’ydi. Özellikle Kanûnî Sultan Süleyman için Karahisârî tarafından yazılan mushaf-ı şerif, dönemin medeniyet seviyesini gösteren en ünlü eserlerden biri olarak görülür. Hat’ta Yâkūt el-Müsta‘sımî ekolünün önde gelen temsilcilerinden olan Karahisârî, yaşadığı dönemde Osmanlı zevkini ortaya koyar.

Klasik öykülerde yer alan serim, düğüm, çözüm anlatı şemasının olmadığı kısa ve yoğun öykülerin yer aldığı kitaptaki öyküler, toplumsal bir olguya ve insanın yüreğine dokunan meselelere ilişkin günümüz insanının isyanını, itirazını keskin bir dille dile getiriyor. Gereksiz ayrıntılardan ve laf kalabalığından uzak, sözü gereksiz yere uzatmadan söylenmek isteneni daha az kelime ile en yalın ve kısa şekilde ifade edebilmesi, yazarın öykülerinde göze çarpan en etkili özellikleri…