Kahramanlığın üstünlüğüne talip değil artık genç insanlar. Onları, figüran olmanın konforu cezbediyor. Ekran karşısına geçip gösterebildikleri otistik gözyaşları ve öfkeleri dışında hiçbir sahici semptomları yok.

Kentlerin gölgesizliği, aydınlatılmış caddeler, sokaklar, bulvarlar bir tür amaca hizmet etmektedir. Bunlardan en önemlisi gölgede/karanlıkta kalanın göz önüne getirilmesi, sırrın ifşa edilmesidir. Bu yüzden kentler sırrın değil, ifşanın mekânlarıdır. Işığın cazibesine kapılmanın eşiği olan göz, gördüğü ışığa ram olarak ona doğru kayar. Albenisi yüksek olan cazibeli ışıklar, pervane kele…

Bir müstahdemin bir kurumda kariyer basamağının en altında bulunmasına rağmen kurduğu iktidar alanı pek çok makam sahibininkinden fazla olabilir. Foucault'nun "iktidar her yerde" ifadesiyle şekillendirdiği iktidar alanı, her söylemin bir kendilik ve iktidar çabası olduğuna da işarettir.

Mart’tan beri “normalimizi askıya alan” bu “küresel istisna hali”nin, daha ne kadar süreceğini bilmiyoruz; ama onun etrafında olup bitenlerin “biyopolitik” bir mecrada seyrettiğini söyleyebiliriz. Kuşkusuz bunu söyleyebilmemizde, Agamben’in başlattığı tartışma güzergâhının etkisi inkâr edilemez. Nitekim Esposito’nun da dediği gibi, “biyoteknolojinin, bir zamanlar doğal kabul edilen doğum ve ölümden tutun biyo-terörizme, göç idaresine ve farklı ciddiyet derecelerinde salgı…

Metin dört editörün hazırladığı bir derleme. İlk bölümde Foucault’nun Fransa Devlet Radyosu’nda yayınlanan “Sözün Kullanımı” adlı program için, delilik ve dil üzerine hazırladığı beş bölümden iki tanesi yer alıyor: “Deliliğin Sessizliği” ve “Delirmiş Dil”.

Psikoloji konusunda bazı ezberlenmiş genel bilgilerden daha fazlasını bildiğinizi göstermeniz gerektiğinde psikolojinin alt dallarından bahsederek “Efendim sosyal psikoloji, bilişsel psikoloji...” diyerek lafa başlayabilirsiniz.