İçlere doğru ilerledikçe onu gördüm. Onun ölümünü aşikar eden şey bütün bu capcanlı olmayı haykıran çiçeklerdi şüphesiz. Meyvesinin tadını hatırlamaya çalıştım.

Rasim Özdenören’in sahicilik ile ilgili güzel bir yazısı vardır. Bir arkadaşı ona, yazdığı bir öyküyü (roman da olabilir) getirir ve okumasını ister. Özdenören okuduktan sonra “inandırıcı değildi,” der. Karşısındaki yemin eder: “Gerçekten yaşandı bu olay.” Rasim Özdenören, “yaşanmış olabilir ama sen inandırıcı anlatamamışsın,” der.

Islıkla Çağrılan’da Kadir’in hikâyesi hepimizin bir şekilde ucundan kıyısından, içinde yer aldığımız bir hikâyedir. Fakat kullanılan dil, zaman, imgeler, metaforlar; akış içerisinde kullanım bakımından farklı ve yenidir. Islıkla Çağrılan’ı güçlü yapan en önemli özellik anlatıcıdır.

Yazar, bir eksiltili anlatımdan yararlanıyor. Eksiltili dil değil bu. Anlatım. Bize öykünün gösterilmesi gereken noktalarını göstermekle yetiniyor. Göstermedikleri ise zihnimizde tamamlanıyor. Bunu büyük bir ustalıkla yapıyor.