Ne zaman bir arkadaşım “Ağlamayan çocuğa meme vermezler.” atasözünü hatırlatsa, sinir olurum. Olurdum demem lazım aslında. TDK Atasözleri Sözlüğü beni bundan kurtardı. Meğer bu atasözünün manası “Hakkını aramasını bilmeyen kimsenin işi görülmez”miş. Ben bunu bilmiyordum. Bunu bilmeyişimi ister cahilliğime verin ister saflığıma. Ben sanırdım ki ağlamak, derdini anlatmaktır. Derd…

Sayılarının az oluşuna mı üzüldü, arkadaşları bir şey dedi de ona mı kırıldı anlamadık.

Duyar duymaz tüylerimizi diken diken olduğu başka bir teselli cümlesi yok gerçekten. Tedahülden kaldırılmalı, yeryüzünden silinmeli.

Yaş aralığına göre çekilen dertlerin sıralamasını yaptık. Kimlere denk geldiğiniz merak ediyoruz.

Kuzusun diye mutlu sanıyorlar ama içinde ne dertler var anlamıyorlar deme biz anlarız, yanındayız kuzucuk.

WhatsApp'a uzun uzun yazılmış bir mesaj geliyorsa, yeni dertleri tazelemeyi hazır olun demektir.

Güne enerjik de başlasak gün sonu geldiğimiz hal budur. Pozitiflik de bir yere kadar bazen böylesi de lazım oluyor.

Fark etmediğini dert edemez insan; dert etmediğinin de devasını aramaz. İnsan olamadığını fark etmek buradan bakınca bir nimettir. Fark edip meseleyi halledenler mutludur, fark etmeyip meseleyi dert etmeyenler de mutludur. Fark edip meseleyi halledemeyenlere gelince, onlar hapı yutmuştur. Mavi mi kırmızı mı, ne fark eder?

İnsan vardı. İnsana kelimeler verildi. Kelimeler sesle söylendi. Kelimelerin söylediği şeyler gözle görüldü. Ses ve göz olunca dünya var oldu. Dünya var olunca insan dünyaya sürüldü. Sesi ve gözü kullandı insan, kelimeleri kulağa söyledi, görüleceği gözle gördü. Gözün gördüğüne gönül katlanamadı, kulağın duyduğuna kalp inanamadı.

Senin çöpten çıkaracağın ya da çöpe atacağın şeyler hangileri?