Hiper kültür, kültürel gerilimlerin olumsuzluğuyla beslenmiş olan kültürlerarasılıktan ve çok kültürlülükten farklılaşmaktadır. Tabii ki internet, kesinlikle hiper-mekânı oluşturan unsurlara sahip ve hiper kültür süreçlerini hızlandırmaktadır. Klasik anlamıyla kültür, tabiri caizse kültürden daha kültürel olanda (yani aşırı kültürde) kaybolur; Baudrillard’ın belirttiği gibi gerçek, gerçekten daha gerçek olanda, yani aşırı gerçeklikte kaybolur.

Görüntü ve fotoğraf, yazılı ve sözlü dillerin aksine çevirmene ihtiyaç duymadan temel düzeyde derdini ona bakan herkese aktarabilen bir iletişim aracıdır. Belki de bu anlamda dünyada tek iletişim aracıdır.

Modern insan, özgürlük uğruna “anlam”ı hayatından çıkarmıştır, aradığı tek şey özgürlüktür artık. Zamanın ve dünyanın efendisidir. Öyle umar ve evreni matematiksel bir düzenle tasavvur etmeye çalışır. Zamanın döngüsel tasavvuru, yerini doğrusal bir harekete bırakmıştır: İleriye, daima ileriye doğru...

Unutmak, birçok gereksiz bilginin zihnimize sokulduğu bu zamanlarda şifadır belki de bilemiyorum açıkçası. Ancak unutmaya dair esas problem kolektif hafızalarımıza vurulan darbelerde ortaya çıkıyor. İnsanlar, her gün öylesine yoğun bir gündeme maruz kalıyor ki, bugün aklından çıkaramadığı şeyleri, kısa zaman sonra hatırlamakta zorlanıyor. Kitleler hâlinde alzheimer oluyoruz. Bize unuttuğumuzu hatırlatmaya çalışanlara inanmayarak, onlarla didişerek burnu…

Neşe varlığımızın tüm boşluklarını nedensiz ve sonuçsuz bir şekilde doldurur. Rainer Maria Rilke bir mektubunda bu farkı şöyle tanımlıyor: "Mutluluğun tersi vardır, mutsuzluktur bu, oysa sevincin tersi yoktur, işte bu nedenle sevinç duyguların en saf olanıdır, ruhun mihenk taşıdır."

Bireyselleşme diye allanıp pullanan, bireyin yalnızlaşmasıymış. Yoksa ortada bireylerin orijinal bir fikrinin olduğu falan yok. Milyonlarca insanın aynı şeyleri söyleyerek kendi fikrinin orijinal olduğunu iddia ettiği bir garabetteyiz.

Biz bilgimize değil arka planda iyi hesaplamalar yapabilen bir üst akla güveniyoruz ve bu üst aklın ürettiği nesnelere güvenerek kendimizi bilgili diye adlandırıyoruz. Bu muhtevasını bilmediğimiz eşyalara karşı sonsuz bir güven besliyoruz çünkü korkacak cesaretimiz yok.

Güney Kore doğumlu Alman bir filozof, yazar ve kültürel teorisyen olan Byun Chul Han, Berlin üniversitesinde bir profesördür. 1959'da Seul'de dünyaya geldi ve 1980'lerde Almanya'ya taşınarak felsefe, Alman edebiyatı ve Katolik teolojisine yoğunlaşarak doktorasını tamamladı. Han, araştırmalarında on sekiz, on dokuz ve yirminci yüzyıl felsefesi, etik, fenomenoloji, kültür kuramı, din, medya kuramı ve kültürlerarası felsefe gibi konulara yön verdi.