Battal ki boynuna lenger bıraktılar ölmedi, denizlere attılar selametle çıktı, kuyulardan kurtuldu, ejderhalarla boğuştu amma ne zaman ki onu seven kendisine çakıl taşı attı o zaman dünyaya gözlerini kapattı.

Reklamlar, hayat tarzları, ana babalar, komşular, kapitalistler, fabrikatörler bizim hızlı hareket edip enerji tüketmemizi istiyorlar. Koşuşturacak, yorulacak ve biten enerjimizi yeniden kazanmak için kalori ihtiyacı duyacağız. Dünyanın çarkı böyle dönüyor. Tüketmeyen insan kayıt dışı bireydir.

Yazarlar iyi bilirler: Konunun güzeli, çirkini olmaz. Hatta, güzel konudan sakınılmalıdır. Yapılabilecek en iyi şey kolları sıvayıp hemen işe girişmektir. Bu da umudu bir yana koyup inanca sarılmak demektir, yapmak için yıkmaktır. Roman ile onu ilham eden gerçek olay arasındaki ayrım da buradan kaynaklanır. Alain'in de dediği gibi "ressam modelin kendisine değil, gülümsemesine kapılır."

Bankadan para çekince senetler, tapular veriliyor, kefiller isteniyor. Biz de aldığımız parayı eşek gibi titizlikle ödüyoruz, çünkü ikinci ay evimize icra gelir ama birbirimize karşı alacaklarımızda hassas değiliz, oysa biliyoruz ki ahretimize icra gelecek, mahşerin icra memurları bizi yerlerde sürükleyerek cehennem ateşine atacaklar, korkmuyor muyuz?

Doktorumuz Türkiye’den gitmesin. Çünkü yüzünü değiştirmesi gereken o kadar fazla insan var ki, burada ihya olur, çok ekmek kazanır! Kendisine uzun ömür ve başarı dilerim.

Ölmeyecek kadar yemek, ölmeyecek kadar su, ölecek kadar sigara... Derviş değilsek neyizbiz? Eğitilmiş aslanlar gibi taburelerimize tünemiş nurunu tamamlamasını mı bekliyoruz?Sahi biz neyi bekliyoruz? Asayı alan Musa mı olacak? Tokadı yiyen İsa mı olacak?Kızlarımız Meryem mi olacak başörtüsü takınca! Biriniz söylesin ne olacak?

Kafası insan, alt tarafı at olan mitolojik kahramanlar gibiyiz. Bizim halimizden Romaİmparatorluğu anlardı, talihsizliğe bakın ki onlar da tarih olup gittiler. Bir çizmeleri kaldıİtalya’da, o da kimsenin ayağına uymuyor!

Sabır yok artık, katlanmaların da acemisiyiz. Ölüp gideceğiz ufak dertlerden. Bu kadarhüzünlü bir millet niçin yanık uzun havalar yazamıyor uzun zamandır ben de bunuanlamadım gitti? Yoksa hüznümüz artistik mi?

Ben sivri köşelerimi hastalıklarda yonttum. Farklı görüştenhemşireler bekledi başucumda, inançsız doktorlar tedavi etti belkide beni, iki Kürt hasta bakıcı sedyeyle yatağıma götürdü. Bunlarıçok yaşadım. Kan alırken bana bu kanı CHP’li mi verdi, MHP’limi verdi bilemezdim, Damarlarımda imparatorluk akıyor

Bir fiyatı yoktur yalnız adamın, o tüm hakikatleri ve yalanları kendisi bulur vetüm şarkılara kötü bir ıslıkla katılabilir çünkü izleyicisi yoktur.İzlenmeden yaşamak zordur yeni insan için. Başkasına yaşar başkasına ölür.Yalnız değilsen hep başkası olursun... Gelir bir başkası götürür seni senden...Bir ağlayanın yoksa arkandan, bil ki cennet seni bekliyordur.

Bir zaman sonra oradan geçen bir adam, kız çocuğunun cesedini gömmek için sırtına alıp ilk adımınıattığında “AH” sesi işitiyor. Korkuyor adam, tekrar indirip bakıyor kıza. Ölmüş olduğundan tekrar eminolunca, yine sırtına atıp yürümeye koyuluyor kulağının dibinden gelen “AH” sesine aldırmadan...

Batılı, bilgiye insanın kendisinin ulaştığına inanarak güven duyar. Bilgi doğuda tanrıya kafa tutmak hazinesinden çalmaktır. Doğuyu korkutur. Sırra ortak olmak sırra iştirak şeytansıdır. Bileni sevmeyiz. Hepimizde cüz’i irade vardır. Biri çok biliyorsa bizi aşmış olur. Bu işimize gelmez.

“Tarz-ı Selfi” denen kültür tüm dünyaya yayıldı. Artık fotoğraf çektirirken kimseye muhtaçdeğilsiniz. Ben hayatla tek başıma mücadele ederim, acılarımı, sevinçlerimi yalnız yaşarım,istersem tek başıma parti kurarım anlayışındaki insanlar kendilerine gülümseyip kendifotoğraflarını çekiyorlar.

“Hocam” dedim, “Ben niçin iki aldım?” Üçgen vücutlu öğretmen bana bakıp: “Takla atamadın” dedi. “Ben takla at dediğinizde atmadım mı?” Öğretmen, gözlerime bakıp “Evet attın.” dedi. “Öyleyse hocam” dedim, “Takla atarak niçin sınıfta kalıyorum?” Allah’ın bir hikmeti olsa gerek, felsefeci yetişip lafa girdi: “Çocuk, taklayı atmış işte, problem nedir?”

Viyanalılar halden anlıyor. Tek kelime dil bilmeden parmağımla işaret ederek anlaştım onlarla.Bir tanesi gece yarısı kokainden uçmuştu, üstüme yürüdü. Ben anlamında parmağımlakalbimi işaret ederek sadece “Türk’üm” dedim, çocuk yüzüme bakarak karşıya geçti.

“Mal da yalan, mülk de yalan, gel biraz da sen oyalan...” diyen Yunus Emre’nin resmini kâğıt paranın arkasına basan esprili bir devletin evlatlarıyız. Dervişle para önlü arkalı cebimizde duruyor ama yine de çayımızı yudumlarken gökteki yıldızları sayan gözlerimizde hafif bir buğuluk her daim var olmasaydı belki de bu yazıyı yazmayacaktım...

Müslüman, küçük günahlardan, küçük uzlaşmalardan kaçınmalıdır. Demokrasinin bizedayattığı uzlaşma kültürü modern insanın yenilgisi demektir ama bunun kibarcasıdır.Müslüman uzlaşmaz. Onun değerleri ilahidir ve o değerlerin karşılığı bu dünyada değildir.Bizim takas edecek şeyimiz yok!

Öldürmeyi değil yaşatmayı öğretir toprak. O toprak ki ondan geldik ona gideceğiz,bu yüzden ellerimizle dokunurken varlığımıza ve yokluğumuza dokunur gibi oluruz.