Yaşamak bir aynanın karşısında saatlerce bir insan yüzü arayıp durmaktır. Boşluk ordadır. Nereye bakarsak bakalım bir boşlukla kucaklaşır gözlerimiz.

I.Ben nerede oturuyorumBilemediniz, Büyük Boşluk OteliDüşümde bir ineği sağıyorumO sağılıştan elde ediyorum bütün müzikleriBüyük bakır kaplarda sütBir beyaz, bir maviBir menekşe, bir portakal rengiKapı seslerine kulak veriyorumHer duyduğum bunlardan

Dijital dünyanın en büyük sihri olarak gözüken etkileşim/bildirim; ideolojik modernlikteki toplumun merkezine Tanrı’nın yerine koyulan bilim kadar “yüce” bir mertebeye ulaşmış durumda. Fakat yine de biliyoruz ki, sayısal kültürün sözü ya da dili ne kadar tahakküm edici olursa olsun; öykünün kurduğu dünya bir sanatçı duyarlılığı, hassasiyeti taşımaya devam edecektir.