İnsanın hiç görmediği, gerçek anlamda tanımadığı, sadece dijital ortamlarda karşılaştığı kişi veya kişileri hayatına böylesine kolay dâhil etmesi ve bu kişiler tarafından farklı şekillerde şiddet görmesi bu çağa özgü bir vaka... Ve insanlık bununla ne şekilde başa çıkacağını da biliyor değil...

Hiper kültür, kültürel gerilimlerin olumsuzluğuyla beslenmiş olan kültürlerarasılıktan ve çok kültürlülükten farklılaşmaktadır. Tabii ki internet, kesinlikle hiper-mekânı oluşturan unsurlara sahip ve hiper kültür süreçlerini hızlandırmaktadır. Klasik anlamıyla kültür, tabiri caizse kültürden daha kültürel olanda (yani aşırı kültürde) kaybolur; Baudrillard’ın belirttiği gibi gerçek, gerçekten daha gerçek ola…

Carl Schmitt sırra gerek duymayan siyasete “tiyatrokrasi” adını veriyor. Bu tabir meselemize tam olarak uyduğunu düşünüyorum. Siyasetçilerden, en çok alkış alanın kazanacağı bir tiyatro sergilemesini talep ediyoruz. Onlar da görünen o ki bu oyunu sevmiş durumda. Sahnede pozlar, endamlar, komiklikler peşindeler. Şeffaflık toplumu bireyleri de bu tiyatrokrasiyi talep edip kahkalarala gülmeyi şehvetle arzuluyor. Peki, bu alkışlardan er ya da geç sıkılacak olan siyaset, pan…

Baudrillard’ın ilk New York gezisinde, gözlemlediği insanlar için dillendirdiği: “He who eats alone is dead” cümlesi yani “yalnız yiyen insanın ölü olduğu” perspektifiyle tanımlanabilir mi Mersault’nun durumu? Kendini güçlü kılacak tüm bağlardan kendini koparan insanın acziyeti. Kadim yalnızlığı.

1980 ve sonrasında doğanlar gözlerini metropollerde açtı. Gözlerini açtıkları dünya yeni bir dünyaydı. Doğayı, hayvanları, çiçekleri tanımadan büyüdüler. İnsan ilişkileri, gözlemleri, git git içinden çıkılmaz metropollerde insanın elinin değdiği, insanın tanzim ettiği yapay bir dünyaya aitti.