Eline tutuşturulan ekrana bakarken sıkılan insan için sıkıldığı an devreye girecek başka bir eğleyici gerekiyordu.

Şener Şen’i, sık sık birlikte rol aldığı Kemal Sunal ya da İlyas Salman’dan ayıran en önemli nokta, kendi kişiliğini hayat verdiği karakterler ile mündemiç bir hale getirebilmesidir.

Gibi’yi seven iki insan herhangi bir konuda birbirini anlayabilir. İttifak edebilir demiyorum ama anlayabilir. Cem Yılmaz’ın komedisini seven insanlar içinse bunu söyleyemeyiz sanırım.

Müzik, sinema ve tiyatro gibi çeşitli alanlarda çalışmalar yapan; gülme teorileri, müzik ve kimlik, postmodern kaos ve sinema kitaplarının yazarı Rıdvan Şentürk ile geçmişten günümüze gülmenin felsefesini, mizah kavramını, insan ile gülmenin ilişkisini, kültürler arasındaki farklılıkları Cins için konuştuk.

Mevlana İdris, mahviyet sahibi, olduğu yerde ben buradayım demeye tenezzül etmeyen, konuşmayı ise sükutu bölen bir şey olarak gören birisiydi.

1980’lerin sonları olmalı. Belki de 90’lar başlamıştı. Ağabeyim Mehmet Harmancı’nın eve getirdiği kitaplarından biri ilgimi çekti: Kuş Renkli Çocukluğum. Çocuk kitaplarına geç kalmış bir genç olarak, biraz da tuhaf bir utanma duygusuyla Cahit Zarifoğlu veya Mustafa Ruhi Şirin gibi kalemlerin çocuk kitaplarını yutarcasına okumaktayız. İşte o günlerde okumuştum Kuş Renkli Çocukluğum’u. Elbette ki ilerleyen senelerde İyi Geceler Bayım da okuma listeme girmişti. …

Masallardaki canavar ve korkunç hayvanın yerini romanda bu mekanik alet alır. Bu distopik evrenin içinde, imal edildiği fikrin bütün soğukluğunu ve acımasızlığını bir mühür gibi taşır makine.

Aşk, Sezai Karakoç duyuş ve tutumunun ateşi olduğu kadar kırbacı, rehberi olduğu güneşi, mağarası olduğu kadar menziliydi. Daha, 1951 tarihli ‘Rüzgâr’ şiirinde, aşk, ‘put’ kelimesi ile onda en çarpıcı vasfa bürünmüştü.

Toplumun derdi çoksa politikaya ayırdığı enerji ve zaman da çok olur. Siyaset genellikle kendilerini güçsüz görenlerin güç açlıklarını doyurma mesleğidir. Çünkü güya güç piramidinin en tepesidir. O yüzden politikacılar gösterişe ve makamlara önem verirler.

Tolstoy tam da bir mekândan durumdan ve halden ayrılırken okunmalı düşüncem pekişti yeniden. Çünkü yeşildir Tolstoy. Sakin klasik ve sağlıklı. Neredeyse bütün büyük Rus romancıları gibi insan ruhundan anlayan.

Yükseliş trendinde Bup alanların ellerindeki eder birdenbire dörtte bire düştü. İnsanların hepsi birden kafayı yediler. Ama insan, kafayı yiyince karnı doyan bir yaratık türü değildi.

“Günler Geçer” koymuş şiirin adını Turgut Uyar.” Temmuz tam bu işe göredir” diye de sonlandırmış. Temmuz sanki tam tersine günlerin geçişini çok iyi anlayamadığımız, bir ay. Bize sonsuzluk vadeden bir ay. Sıcaklar Haziran’da başlamıştır. Havaların ısınmasına çiçekler ve insanlar çoktan alışmıştır. Ve bunun ağustosta da devam edeceğini bilir cümle mahlukat. Temmuz tam merkezdedir. Güneşli günlerin altında, akşamları sokaklarda gezen terlik sesleriyle, sonsu…

İlk sayılarımızdan itibaren bir tartışma açmak için gayret ettiğimiz ‘kültürel iktidar meselesi’ gibi Türkiye’de düşünen ve hisseden insanların gündemine pek çok tartışma hediye ettik.

"Evladım Onlar Put!” diyerek başladığımız yolculuğumuza bu ay, Fîhi mâ Fîh'ten büyük bir cümle ile devam ediyoruz: "Madem ki süslenmiş, demek ki güzel değil”

Bir derginin en büyük ödevi, kendi zamanını duymak ve çağdaşlarını izlemektir. Cins, 5 yıldır süren yolculuğunda bunu yaptı. Yazı aldığımız yahut söyleşi yaptığımız isimlerin listesi bile arayışımızı ve çabamızı gözler önüne serecektir.

Bizim son zamanlarda kavramsallaştırdığımız bir şey var. Onu biraz konuşalım. ‘Kravatlı dergicilik’ diye bir şey var bizim mahallede. Madem bizim mahallenin eleştirisini yapacağız. Kravatlı dergicilik diye bir şey var