Turgut Uyar’ın şairliği dışında edebiyat haritasında belirgin bir iz bırakmadığı aşikâr. Modern şiirin neredeyse tüm erdemlerini üzerine almış bir şair olarak öğretici tarafının da çok belirgin olduğu aşikâr. Turgut Uyar, aşikâr bir adam çünkü. Role girmeyen, sakin ve sessizce ilerleyen, hayatın debdebesine göz ucuyla bakmış birisi. Hayır, aslında pek de öyle sayılmaz. Tomris Uyar’la evlili…

Hem tutarlı hem tutarsızdır Turgut Uyar şiiri, tıpkı Yahya Kemal şiiri gibi.

Özeleştiri yapmak, kendilik algısı gerçekçi kişilerin işi.Yapay gerçekliklerin içinde kendine loca ayırtan herkes, suçu; kendi idea’sına göre karanlıktan kalmış kesimde arayacaktır.

1950 sonrası Türk şiirinde acı imgesi trajediye dayalı sızlanışın santimental havasından çıkmış ve siyasal, sosyal, kültürel sıkıntılardan doğan varoluşa dayalı çatışmaların odağı haline gelmiştir.

Kalbi yaratanın verdiği imkân bu: hızla gelişecek kalbimiz. Çirkin yüzleri güzelleştiren de o, iyiyi daha iyi yapan, güçlüyü daha güçlü, kaviyi daha kavi yapan da. Kalbi, etten ve kandan azade kılan da o.

Ne demişlerse inanıyoruz ne demişlerse; o uzun klişeler ve bekleyişler kavminden değiliz sanki. Yaşadığını, eski bir çiçek gibi derleyen o eski kavimlerden değiliz. Sanki'si yok. Olmadığı için, sığınacak bir limanımız da yok bugün. İhanetler de aşk kadar karmakarışık artık.

Samed Karataş ve Eray Sarıçam, yeni bölümümüz Çabuk Unutma'da aşktan hareketle bazı şeyler hakkında mesajlaştılar. “Mangalın korunu avcuna koy da/ hatırla: /nasıl unutmuştu 20 yıl Kur'an'ı/ İbnü'l Cella” Ahmet Oktay

Türkiye'de bozkırı görmeden hiçbir yere gidemezsiniz. İlla görünür bir yerde. Sarı. Uzun. Kendini kendisiyle çarpar bozkır. Kendini ancak böyle açıklar. Kendisinin karesini alır. Kendi olma fırsatını da verir size böylece.

Sütünden kımız, kılından kopuz, derisinden giysi, eyerinden ufuk, rüzgarından zafer, asaletinden huzur yapılır. Merhametlidir at, savaşta bile yerde yatanın üstüne basmaz. Ve savaşçılar atlarıyla birlikte gömülürler toprağa.

Sınıflar onunla çıktı ve kavgalar... Meydanlar onunla doldu ve onunla terk edildi. Harman yerini ve bir dedenin elindeki dirgeni onunla beraber övdük. Onunla babalar mağazalarda çocuklarına tedirgin baktılar... Ayrılık ve ölümün hemen yanına yazıldı. Bir insan keşfi olarak... Onunla tanışan, yoksulluktan uzaklaşsa bile onunla olan tanışıklığını hiç unutamadı.

1959’da yayımladığı Dünyanın En Güzel Arabistanı, Uyar’ın şiir tarihinde önemli miladı işaret eder. Zira bireyin iç dünyasının farklı bir dil ve üslupla işlendiği bu kitap; Cemal Süreya’nın Üvercinka, İlhan Berk’in Galile Denizi, Edip Cansever’in Yerçekimli Karanfil kitaplarıyla birlikte İkinci Yeni hareketini müjdeleyen eserlerden biri olarak değerlendirilir.

Birkaç sayıdır sürdürdüğümüz "100 Yılı Anlamak İçin" listelerinin bu ayki durağı mimarî oldu. Bugüne kadar, roman, hikâye, şiir, film ve şarkı yapmıştık ama doğrusunu söylemek gerekirse göstergeleri en açık durağımız mimarî oldu. Çünkü bir zaman dilimini ve o zaman diliminde yaşayan insanları anlayabilmenin en güçlü yolu burası.

Estetik tavır alan bir kişi, bütün kişiliği ile ilgi kurduğu ve subjektif olarak yaşadığı o güzel varlığa yönelmiştir. Böyle bir durumda uyarılacak olursa, sanki başka bir dünyadan uyanır gibi olacaktır. Estetik tavır alırken biz ne yaparız? Rasyonel dünyadan çıkar irrasyonel bir dünya içine gireriz.

Macit'in berber koltuğuna ne zaman otursam Macit çeker perdeyi, kapıyı kilitler, kimseyi almaz içeri. Tıraşı da uzattıkça uzatır. Anlattığım üsluba yabancıdır ancak dediğine göre ilginç buluyormuş cümlelerimi. Bir boşlukta gibi hissedermiş kendisini ben konuşurken. Daha koltuğa oturur oturmaz, anlatsana Ali abi, dedi.

“Şiir üzerine, gerçekten yeni olan şiirle, yeni bir şeyler öğrenebiliriz ancak; şiir üzerine yazılanlarla değil” diyen Turgut Uyar’ın, 21 şairin tek bir şiirinden hareketle şiir görüşlerini dile getirdiği, şiirin kendince sınırlarını genişlettiği bir kitapla karşı karşıyayız Bir Şiirden’de.

Uyar'a göre, handiyse iyi şiir, personaların ruh hallerini, karşılaştıkları olaylara ilişkin takındıkları tutum ve davranışlarıyla özetleyerek anlatmayı seçerken iyi öyküler de bizatihi bu tutum, eylem ve davranışlar arasında kurguladığı sebep-sonuç ilişkileri ile personaların karakteristik tavırlarını bize aktarmaya uğraşır.

Bu çoban, “Suna” adlı bir kıza vurulmuş ve fakat kız, başka bir köye gelin gitmiştir. Üzüntüsünden ne yapacağını bilemez bir hâle düşen çoban, bu esnada kuzuları kurda kaptırmıştır. Yaylaların bağrı da bu tür çoban hicranlarıyla, acılarıyla doludur zaten.