Mutlak bir sessizlik. Ne dünyanın lakırdısı ne anne babanın kavgaları. Ne travmatik bir çocukluğun içinde çığlık çığlığa haykırışı. Tüm sesler kesilmiştir o an.

Karşı koymak için harcadığı bütün çabalara rağmen, dehşetli sona her an yaklaşmakta olduğunu biliyor her insan. Bu bilinci savuşturmak acının daha da katmerlenmesinden başka bir şey değil. Geç de olsa anlayacak insan. Fakat bu bilince ermesini engelleyen her şey, hayatını gerektiği gibi yaşamış olduğu ne varsa hepsinin bir bütünü. Başka bir şey değil.

Müslümanlar olarak bizler Rabb’iyle akdimizi günde beş kez yapabildiğimiz,beş vakit sil baştan diyebildiğimiz, seher vaktinden gecenin zifirikaranlığına kadar beş kez tefekkür edebildiğimiz kadarıyla Müslümanız...Her vaktimiz bir tevbe, her rekatımızbir muhasebe, her secdemiz bir tefekkür işaretidir.