Bütün sesler kesildiğinde

Ne trafik gürültüsü ne araba homurtusu. Bir sessizlik deryasında yüzmektesin, sonsuz mutluluğu taşıyan bir haberin beklentisiyle dopdolu ruhun. Gözlerin nemli. Nefesini tutmuş beklemedesin. Pür dikkat. Göğsünde çırpınan kalbinin atışlarını bile sessizliğin içinde eriyip gidecek o beklenen sesi duyduğunda. İşte o an. Herkes susacak ve Rabbin konuşacak.

Tüm acılarının dindiği, tüm yaralarının şifa bulduğu bir an olacak o an. Kafanı dolduran bin bir kaygı taşıyan düşüncenin uğultulu gürültüsü bıçak gibi kesilecek. Tek bir varlığın, Mutlak varlığın konuşmasını duyacaksın ve o an sevinçten belki kendinden geçeceksin. Mutlak Varlığın vaadini gerçekleştirdiği o biricik an aynı zamanda tüm seslerin kesileceği zaman olacak. Her şey susacak yalnızca O konuşacak. Gelmiş geçmiş tüm varlıkların suskunluğunun ardından yükselen o sesi duyacaksın. O ses bütün alemini kaplayıp sana yeniden bir deri ve kemik giydirirken, o bahtiyar cümle ile tüm yaraların şifa bulacak yeniden doğacaksın.

Ne arkandan konuşanların gürültüsü kalacak ne sana iftira atanların. Seni küçümseyenlerin, eleştirenlerin, aşağı görenlerin, hor görenlerin boğazında bir düğüm, ses telleri felç olacak; dillerinde bir mühür ile sessizliğine gark olacaklar.

Allah’ı inkâr edenlerin de gıkı çıkmayacak o an. Seni Rabbinden vazgeçirmek isteyenlerin yüzünde kara bir bulutun gölgesi yüzleri asık göreceksin. Onlar pişmanlık ateşiyle yanıp tutuşurken sen sana verilen müjdeyle onların yüzüne bakacaksın, onlar senin yüzüne bakamayacak, seni dünyada kıskandıkları haset ettikleri gibi haset edecekler ama konuşamayacaklar o an. O an bir müjde ile ortalık çınlayacak ve Rabbine iman etmenin mutluluğunu, sonsuz mutluluğunu bir kez daha ve sonsuz kere sonsuza dek tatmak üzere yeniden yaşayacaksın. İman ettiğin için seninle alay edenler utançtan yerin dibine girmek isterken, söz söyleme imkânı artık tükenmişken, böbürlenenlerin, kibirlilerin kibri ateşten bir gömlek gibi ruhlarını yakarken sen o sesle varoluşun güzelliğini tadacaksın.

O an tüm sesler kesilmişken sen seslerin en güzelini duyacaksın. Dünyada yaşadığın acılar, sıkıntılar, dertler, tasalar, hastalıklar, hele hele o musibetler. O an nasıl da kısmetli olduğunu en derinden anlayacaksın. İçini rahmani bir sıcaklık kaplayacak. Yeni bir hayata adım atmanın heyecanını duyacaksın ve birazdan açık duran kapıdan girip başlayacak yeni hayatın bir cümle ile başlayacak.

Herkes susacak ve O konuşacak. Herkes susacak ve Rabbin konuşacak. Duymaya sonsuz muhtaç olduğun cümleyi duyacaksın.

Seninle uğraşanların sesi kesilecek o an. Bir anlamı kalmayacak. Senin hakkını çiğneyenlerin, hukukunu çiğneyenlerin çıtı çıkmayacak. Sen vakarla yüzlerine bakacaksın. Beklediğim bu andı diyeceksin. Tüm maruz kaldığım haksızlıklar bu an içindi. Sonsuzluğu kazanmak içindi. Başkaca bir anlamı yoktu yaşamın. Şu açık kapıdan girmek dışında bir anlamı yoktu yaşamanın o dünya denilen gezegende.

Bütün sesler kesilecek ve Rabbin konuşacak.

Seni anlamayanların, yanlış anlayanların, anlamak istemeyenlerin, seni dinlemeyenlerin, sana sırtını dönenlerin sesi bir boşlukta cılız bir ateş gibi sönüp gidecek. Seni en iyi anlayanın, senin kalbindeki en gizli arzularını bilenin seslenişini duyacaksın ve bu sesle her şeye değdi yaşamak, tatlısıyla acısıyla her şeye değdi diyeceksin ve hayatı olduğu gibi, sana sunulduğu gibi kabullenmenin, razı olmanın mükafatını alacaksın Rabbinin sana seslenişiyle.

Bütün sesler kesilecek ve Rabbinin sözleri ulaşacak sana.

Şöyle çağrıldığını işiteceksin:

“Ey mutmain olmuş nefis”

Bundan daha güzel bir çağrılma bundan daha güzel bir sesleniş duymamış olacaksın.

“Sen O’ndan razı, O senden razı olarak Rabbine dön.” diyen Rabbin ekleyecek: “Kullarımın arasına katıl”

Kullarının arasına katılacaksın ve dünyada geçirdiğin yaşamı, iyi ki yaşamışım dedirten seslenişi duyacaksın.

“Gir cennetime”

Gireceksin.