Sanatın her türlüsüne saygımız da hayranlığımız da sonsuz. Bizde yetenek yok diye olay çıkaracak değiliz.

Hepimizin çocukken tasolarını biriktirdiği, hiçbir bölümünü kaçırmadan izlediği, yasaklandı diye neredeyse hüngür hüngür ağladığı bir çizgi filmdi. Öyle bir aklımıza geldi.

Bunu ören annenin gözleri umarız sağlıklıdır, bu nasıl bir emektir. Çok rahat 129 siparişi daha var, başka figürler de yapabilir mi acaba?

Otobüste gelirken kulaklıkla dinlediğimiz müziğin enerjisine kapılmamak için zor dayanıyoruz. Çareyi ayağımızla ritmi yakalamakta buluyoruz.

Bebeklerin ayaklarını ve pamuk gibi ellerini sevenler bu gönderinin altında toplanıyor.

Bir kâğıt 7 kereden fazla katlanmaz diyenler utanır mı bilemedik ama gördüğünüz üzere adam herkesi haksız çıkardı. Biz kağıttan yaptığımız uçağın uçmasını sağlayamazken böyle eserleri görmek bir miktar gururumuzu kırıyor.

Özellikle 0-12 ay arası bebeklerin ayaklarının aşırı tatlı olması bizi bizden alıyor... Eminim, onların o küçük ayaklarından çoraplarını çıkarıp yemek isteyenler milyonlarca insan var.

Stanford Üniversitesi, çocukluğunda Pokemon oyunu oynamış insanların beyinlerinde bulunan bir bölgenin yetişkinlik dönemlerinde de Pokemon görsellerine daha fazla reaksiyon verdiğini ispatladı. Çalışma yazarlarından Jesse Gomez'e göre Pokemon 'unutulması en güç' çocukluk figürü.