Meşa Selimoviç’in romanları tarihe bağlılık, lirizm, otorite ve idareye karşı duruş, inanç, yalnızlık, kuşku, sevgi ve nefret gibi ortak unsurlar üzerine bina edilmiştir. Onun romanlarındaki olaylar, tıpkı Andriç’in tarihi romanlarında olduğu gibi, paralel olarak dizilir.

Savaşın insan ruhunda açtığı derin yaranın -bir anlam çerçevesine oturtularak – yağmalanması, akıl almaz dehşetin zihnimizi uyuşturmayacağı bir seviyeye indirgenerek kabullenilmesi manasına geleceğini söyleyen Adorno’nun bu karamsar teklifine rağmen savaşı merkezine alan şiirler, romanlar ve öyküler yazılmaya devam etti.