Eserlerine hayran olduğun "bir" yazar mutlaka vardır. Hani diğer tüm yazarlardan ayrılan, metinleriyle çok daha derin bir ilişki kurduğun, asla toz konduramadığın o yazar, bildin mi? Hah! Şimdi onu düşünmeni istiyorum. Çünkü bırak tozu, onu çamura bulayacaksın. Evet sen. Bu köşenin tek bir kuralı var: Biricik yazarını alabildiğine eleştirmek. Katiyen övemezsin. O iş bende. Beni…

Eserlerine hayran olduğun "bir" yazar mutlaka vardır. Hani diğer tüm yazarlardan ayrılan, metinleriyle çok daha derin bir ilişki kurduğun, asla toz konduramadığın o yazar, bildin mi? Hah! Şimdi onu düşünmeni istiyorum. Çünkü bırak tozu, onu çamura bulayacaksın. Evet sen. Bu köşenin tek bir kuralı var: Biricik yazarını alabildiğine eleştirmek. Katiyen övemezsin. O iş bende. Beni…

Öyküdeki anlatıcı, hikâyesini anlatarak hikâye tohumunu dinleyicisine ekiyor. "İnsanlar gibi eşyaların da varlığı hikâyelerine bağlıdır," diyor. Bununla birlikte, hikâyelerin de varlığı anlatılmalarına bağlıdır. Bir hikâye ancak ağızdan ağıza aktarıldığı takdirde canlı olabilir. Bu yüzden hikâyeler tekrar tekrar anlatılmalı, deyim yerindeyse yankılanmalıdır.

Öykünün hacim olarak belli bir sınırı olduğunu sanmıyorum. Aslolan hikâyedir çünkü. Bana kalırsa her yazar, öyküsünün okur ile olan yoldaşlığını dert edinir kendine. Tedirgin edici olan, yolun uzun ya da kısa olması değil bu yoldaşlık bağının kurulup kurulamayacağıdır.