Eserlerine hayran olduğun "bir" yazar mutlaka vardır. Hani diğer tüm yazarlardan ayrılan, metinleriyle çok daha derin bir ilişki kurduğun, asla toz konduramadığın o yazar, bildin mi? Hah! Şimdi onu düşünmeni istiyorum. Çünkü bırak tozu, onu çamura bulayacaksın. Evet sen. Bu köşenin tek bir kuralı var: Biricik yazarını alabildiğine eleştirmek. Katiyen övemezsin. O iş bende. Beni…

Kutlubay’ı ne bekliyorsa bizi de o bekliyor aslında. İşin heyecanı ve güzelliği de burada sanki. Bir anlamda onların yollarına da şahit oluyoruz; yürüdükleri yollardan yürümedikleri yollara kadar.

Misak, ayın on dördünde bu yılkılardan bir ikisini yakalar getirir, onları önce kar suyuyla yıkar, ardından bir karışım hazırlamaya başlar. Kınanın üzerine şarap döker, bülbül kanı ekler ve bu karışımı kulaklarına bir şey fısıldadıktan sonra atlara sürer. Kendisi de bu esnada “Suya gider allı gelin has gelin” türküsünü söyler.

"Benim öykülerimde varsa bir tahkiye gücü-anlatı yeteneği, bunun kesinlikle sözlü kültüre dayanan bir alt yapısı vardır.”