Bizim buralarda bak her hanenin Çanakkale'de şehidi vardır. Çok şehit vermişler. Karşı köyümüzde bak şehitlik var yeni şehitler hem de. Toprağımızı niye verelim? Atalardan kalmış. Bedel verilmiş. Bak kurdu, kuşu, insanı herkes burada doyuyor, geziyor, gülüyor. Çoluk çocuk. Allah zeval vermesin. Görüyoruz her gün televizyonda dünyada neler neler oluyor.

Şükrü Erbaş, bu şiiriyle böyle bir köylülük anlayışını öldürmeye karar vermiş. Buna bakarken zaten köyleri ölmüş buldum ve zahmete girmekten vazgeçtim.

Köy, köylü, köycülük... Osmanlı’dan günümüze her dönemin ortak sorunsalı olarak çıktı karşımıza... Toplumsal yapının içinde farklı yönetim ve iktidarların elinde değişen dönüşen köyü, İstanbul Üniversitesi Sosyoloji Bölümü başkanı İsmail Coşkun’dan dinlemek için bir araya geldik. Erken cumhuriyet döneminden toprak reformuna, göçten gecekondulaşmaya, edebiyattan dinî alt yapıya köyü ve köylüyü konuştuk.

Akif, Ali Vahid Üryanizâde’yi şükranla ve minnettarlıkla anarak insanlara eş zamanlı bir bilincin dili ve perspektifiyle konuşmak gerektiğini söylerken, Bloch, Martin Luther’e karşı Thomas Münzer’e atıflarda bulunarak köylülerin eş zamansız bilincinin değerinin farkında olmayı öne çıkarır. İlki köylülerin görme biçimini değiştiren umudu, ikincisi onların görme biçimini kullanan umudu sürekli kılmayı arzulamıştır.

Önce bir rakam ile başlayalım: Cumhuriyet’in ilk yıllarından günümüze tarımda çalışan nüfusun toplam çalışanlara oranı %80’lerden %35’lere gerilemiştir.Türkiye’nin tarım politikalarının zamanla oluşan sonuçları denebilir mi bu veriler için? Ya da