İrfan abinin huyu böyleymiş, mezarını kazdığı kişiyi en son o uğurlar, yeri rahat mı diye sorarmış, sorarmış da zaten yeri rahatsa bir aya kalmaz mezarı çiçeklenirmiş.

Batı uygarlığı, varlığın mânâsını da, insanın ve hayatın anlamını da, hatta mânânın anlamını da kavrayamadığı için bütün insanlığı büyük bir mânâ krizinin, aktif nihilizmin eşiğine fırlattığı, çıkışı olmayan bir çıkmaz sokak. Batı uygarlığı felsefî olarak bir çıkmaz sokağa saplandı bu son postmodern aşamada. İzâfîleşme kral, “her şey mubah” kural oldu bu dünyada. Tam da bizim, hakikat m…

Kuruyan dallarımıza asılı olan yapraklar, tut bak, plastikten başka bir şey değil. Oysaki “irfan” İnsanı olgunlaştıran bilgidir. Bu da eserden eser sahibine, sebepten sebebi ortaya çıkarana, sanattan sanatkâra ulaşma çalışmasıdır. O zaman naifliğimizle, cesaretimizle, kıymetli cevherler olarak köklere su yürütebileceğiz.

Kültür ve sanat sahasında önemli çalışmalara imza atan Savaş Barkçin ile Ketebe’den çıkan “Yön ve Yol” kitabı üzerine konuştuk.