Kawaii saplantısı, Japonların bastırılmış duygularının bir yansıması olarak görülüyor. Uzun ve zorlu çalışma saatlerinin, yorucu gündelik yaşamın, yıpratıcı sosyal baskının yani kısacası “acı gerçeklerin” tam karşısında duruyor kawaii.

Hayatlarımızı evlerimize sığdırdık, sosyal izolasyon kurallarına uyduk, korunmak ve korumak adına çok uzun bir süre yalnız kaldık. Peki tüm bunlar olurken aramızdan birilerinin yalnızlığı katmerlenmiş, bazılarımız topluma yabancılaşmış olabilir mi? Bu süreci tamamladığımızda evlerinden dışarı çıkmak istemeyen, işe ya da okula dönmeyi reddeden, sosyal etkileşimden izole birer hikiko…

Bağımsız ve özgür çocuklar yetiştirebilmek için bu kadar cesur girişimlerde bulunulmasının en önemli nedeni elbette Japonya’nın çok güvenli bir ülke olması. Dünyanın en az suç oranına sahip ülkelerinden biri sayılan Japonya’da aileler çocuklarının başına kötü bir şey gelmeyeceğinden, herhangi bir risk ve aciliyet durumunda topluluğun yardımını alabileceklerinden emin.

Öğrenme mekânları, erken dönemde çocukların evlerinden ayrılıp dünyayla ve başkalarıyla tanıştıkları ilk alanlardır. Bu bakımdan iyi tasarlanmış bir eğitim yapısı, kaliteli eğitimin, sağlıklı bir hayat görüşü kazandırmanın, duyarlı bireyler yetiştirmenin birinci önceliğidir.