Menakıbnameler olağanüstülüklerin bolca kullanılabildiği bir edebi türdür. Bu olağanüstülükler, toplumun eğitimli kesimi için eğlence malzemesi sayılabilir fakat hikâyelerle beslenen halk için araya ustaca yerleştirilmiş değerler,derleyici, toparlayıcı ve eğitici özellikleri haizdir. Aynı hikâye içinde, farklı zaman ve farklı mekân kullanımları, hem dinleyenlerin zihnini diri tutar, hem de verilmek istenen mesaj her ne ise kolaylıkla kabulünü sağlar. Bu bizim eğitimgeleneği…

Atanın üstadı Hızır Aleyhisselam’dır. Ona şöyle pend ü nasihat etmiştir: ‘Yâ Hamza! Kimseye evvel hamle etmeyesin. Kaçanı kovalamayasın. Senden eman dileyenin emanını kesmeyesin. Kuvvetinle mağrur olmayasın. Altın ve akçeyi hesapsız taşıyasın. Avradını nikâhsız tutmayasın.’

Osmanlı’nın son dönemlerinde ispritizma cemiyetleri zuhur edip ruh çağırma seansları başladığında, aklı evvelin biri de Bursevi Hazretlerini çağırın da bir hesap soralım der. Hazret geldiğinde o aklı evvel “Tefsirini niçin garip hikayelerle doldurdun?” der. Bursevi cevap verir: “Benim zamanımda halkta hikaye merakı vardı. Ben sizin o hurafe, masal dediklerinizle hakikati telkin ettim.”