İyimserlik ve karamsarlık, düşünce için işe yarar kategoriler değildir. Marx’ın Ruge’a yazdığı mektuptaki gibi: “Bana umut veren tam da bu çaresiz durumdur.” Herhangi bir radikal düşünce, her zaman çaresizliğin en aşırı konumunu benimser. Simone Weil, “Kalplerini boş umutlarla dolduran insanları sevmiyorum” demiştir. Düşünce benim için sadece budur: “Umutsuzluğun cesareti”. V…

Asla Agamben'in sandığı gibi "hayatta kalmaktan başka ahlâki değeri olmayan bir toplum" kurulamayacaktır, kimse böyle bir şeyi inşa edemeyecektir. Kalplerimiz yapısı gereği bu duruma isyan eder ve kendine bir yol arar. Eğer insan psikolojiyle ilgili bildiklerimin bir hakikati varsa, insanlar ne yapıp edip mahremiyeti, merhameti ve diğer erdemleri öne çıkaran bir hayat arayışına girecekler, buna uygun yeni siyasetler ortaya çıkacaktır.