Yazınsal dilde yemin etmeye, delil göstermeye gerek yoktur. Dil öyle bir kullanılır ki bu dili görenler, "İşte, hakikat bu." , "Güzel olan bu." derler. Bu noktaya gerçekçilik diyebiliriz. Akımlar da bu inandırıcılık kaygısıyla doğmuştur.