Ben sadece araba park yeri, oyun alanı, büyük bir sitede güvenli bir daire istedim. Yüksekte yer tutan, emniyette olmazmış çok geç anladım. Şimdi kum saati döndü. Aşağıda ben varım. Üzerime kum dökülüyor. Bitişik nizam, sağır duvar, kör pencere dökülüyor üzerime. Yaşmak duvarı, pekmez taşı, hamur teknesi dökülüyor. Dökülüyorum. Tutunacak bir dal arıyorum.

Kalabalığın artık kendini yormadığı, onların ruhundan yarattığın bir sesin vardı. Şimdi korktuğun şey başına gelmedi. Çünkü korktuğun şeyleri, oluşun seyri, kalabalığın rengi, toplamın sesi sana unutturdu. Bulunduğun yerden vazgeçişin de tam burada başladı aslında.

Sandalyesinden düşerek can veren Emekli Albay Hozumeettion Taumbye’nın imdadına koşan cafe müşterilerinden biri, inanılmaz bir şekilde ortadan yok oldu! Evet sayın seyirciler! Elimizde bu duruma ilişkin bir görüntü yok maalesef; ama görgü tanıkları bu müşterinin sanki yer yarılıp da yerin içine girmiş gibi bir anda ortalıktan kaybolduğ...