Toplumsal yaşamda çeşitli durumlarda uyulması gereken ayrıntılı kurallar olarak nitelendirebileceğimiz görgü ve nezaket kuralları, insanları birbirine bağlamaya, yaşamı kolaylaştırmaya ve ilişkileri düzenlemeye yardımcı olur. Kimlerin nerede, nasıl davranmaları gerektiğini belirler, bireylerin davranışlarına düzen ve istikrar getirir. Böylece bireyleri, hata yapmaktan ve mahcup olmaktan korur.

Sizce görgü, nezaket ve zariflik ihtiyaç mıdır? İyilik hâlinin bu üç kavramla ilişkisi nedir? Karakter inşasında bunlar ne kadar önemlidir? Gelin, farklı kültürlerden karşılaştırmalı örneklerle bu sorulara yanıtlar arayalım.

Bizi en delirten durumlar listesinin ilk sırasına oynayan bu durumuna, evrensel bir tepki gösteriyor olmak içimizi rahatlattı.

Yeni muaşeret anlayışı herkesi kapsadığı gibi hayatın sadece belirli alanlarını değil her anını kapsıyordu. Safveti Ziya’ya göre adab-ı muaşereti salonlara, balolara ve müsamerelere münhasır zannetmek hataydı. Medeni hayatta terbiyeli adamların günlük münasebetleri, konuşmaları, hareket tarzları önceden belirlenmiş, her yerde ne suretle davranması gerektiği kararlaştırılmış ve bir nizam tesis edilmişti.

Kişi muaşeret kurallarını, “Ağaç yaşken eğilir” sözü gereğince, önce baba ocağında edinir. Ama, bir Elazığ türküsünde terennüm edildiği üzere, boynuz kulağı geçebilir: “Vardım baktım demir kapı sürgülü/.../Benim yârim annesinden görgülü.” Nüktede haklılık payı bulan yöreler, ifadeyi türkülerine şöyle konuk edinmiş: “Elif hanım anasından görgülü” ve “Benim sevdiğim güzel, anasından görgülü.” Cümlenin tutulmasında, annenin kızını vermek istemeyişinden ileri g…