Üç güzeller
Kabul edelim; yalnız kendimizin duyabileceği küçük bir fısıltıyla bile olsa, itiraf edelim: hayatı böyle çılgın bir hızla yaşarken, ne uğruna yaşıyoruz biz?
Soljietsin
Okyanuslar dolusu gereksiz enformasyon ve ucuz temaşa, insanoğlunun ruhunu hiç büyütememekte, tersine onu daha sığ hale getirmektedir; manevi hayatımız daralmakta ve küçülmektedir.
Canlıların konforu ortalama bir insan için iyileşmeye devam ederken, ruhsal gelişme durağanlaşmaktadır. Aşırı tıkanmak, yanısıra yüreklere bir hüzün sokmakta, bunca zevkin hiç tatmin getirmediği anlaşılmaktadır, hatta çok geçmeden bunun bizi boğacağı sezilmektedir.
İsteklerimizi sınırlama günü gelmiştir ve durum acildir. Kabul edelim; yalnız kendimizin duyabileceği küçük bir fısıltıyla bile olsa, itiraf edelim: hayatı böyle çılgın bir hızla yaşarken, ne uğruna yaşıyoruz biz?
Mihail Nuayme
Kara kelimeye gelince, [kara kelime ile basını kastediyorum] bu put, diğer putlara hiç benzemeyen bir puttur. Yazarlık sorumluluğuna müptela olan bizlerin, kelimenin nasıl bir güç olduğunu tam olarak idrak ettiğimiz sanmıyorum.
Basın, hem kışkırtma hem uyuşturma, hem teşvik hem de tahrik içindir. Basın, karın kömür rengine, kömürün de kar beyazına boyanması için vardır. Yine basın, sakin duyguların coşturulması ve heyecanlı duyguların yatıştırılması için vardır. Basın bir puttur. En kirli, en kara puttur.
Cioran
Kendi kendine günde bin kere ‘Şu dünyada hiçbir şeyin kıymeti yok’ diye tekrarlamak; kendini ebediyen aynı noktada bulmak ve bön bön, bir topaç gibi fır dönmek...
Zira her şeyin beyhudeliği fikrinde ne ilerleme vardır, ne de bir sonuca varma; bu geviş getirme içinde ne kadar uzağa gidersek gidelim, bilgimiz hiç artmaz: Şimdiki haliyle de, başlangıç noktasındaki kadar zengin ve o kadar hükümsüzdür. Devasızlık içinde bir duruş, zihnin bir cüzzamı, hayret yoluyla varılan bir ifşaattir. Bir ilhama maruz kalan ve bundan çıkıp bulanık ve konforlu durumuna hiçbir yolla dönmeden o ilhamın içine yerleşen geri zekâlı biri, bir budala; kendine rağmen evrenin değersizliğini idrak etme yoluna kişinin durumu budur işte…
Eğer dünyadaki konumumuzu daha doğru anlayabilseydik; eğer kıyaslamak yaşamaktan ayrılmaz olsaydı, mevcudiyetimizin ufaklığının açığa çıkması bizi ezerdi. Ama yaşamak, kendi boyutlarına karşı körleşmektir.