Bilgi hamallığını reddeden bir düşünür: Emil Michel Cioran ✨⠀

📌 Romanya'nın Sibiu şehrinde, 1911 yılının nisan ayında “kazara" doğdu E. M. Cioran; büyük bir talihsizlik ve süreğen bir çile olarak nitelendirdiği yaşam deneyimi böylece başladı. Dünyaya gelen her insan gibi var olmak elbette onun da seçimi değildi, kendini yarışın içerisinde bulmuştu, “atılmıştı" bu maceraya.⠀
⠀
💭 “Keder insanı teatral yapar." demişti Cioran, gerçekten de performansını icra eden bir gerçeküstü bir karakter gibi yaşadı. 1937'de Paris'e okumaya gitti. Orada, zamanını kafelerde geçirerek günlük yaşamdan sıradan insanlarla arkadaşlık etti. Asıl cevherin sıradanlıkta, bir şeyler olmaya çalışmamakta, deneyimin eğittiği insanlarda barındığına inanıyordu. Sanat camiasından, entelektüel imajından, yazar havalarından nefret etti; edebiyat çevrelerinden özellikle uzak durdu. Bilgi hamallığı yapanlara ise bekledikleri saygıyı hiçbir zaman göstermedi. ⠀
⠀
Cioran, kendine bir yaşamsal erek bellediği düşünme ve yazma eylemlerini temellendirdiği ana dilini, otuzlu yaşlarının başında değiştirmeye karar verdi. Bir düşünürün hayatının en önemli dönüm noktalarından birini oluşturan bu değişim, Cioran'ın âdeta yeniden doğumu demekti. Böylelikle Fransızcada kaleme aldığı ilk eser, Çürümenin Kitabı ortaya çıktı. ⠀
⠀
Yaşamı boyunca uykusuzluktan, süreğen bir bilinçlilik ve kederden mustarip olmuş yazarın yaşamasını mümkün kılan fikirlerden biri, belki de teki, intihardı. Belki de dünyadan istediği zaman çekip gidebilme olanağına sahip olmak, Cioran'ın yaşamını sürdürmek için tek motivasyonu, hayata dair tek tesellisiydi. Uzunca bir süre bilinmeden, kendi hâlinde ve sakince yaşamış olan Cioran'ın ünü, öldükten sonra daha da arttı. Bu muhtemelen yararınaydı: “Şöhret düşmanıyım ben." diye diye göçtü dünyadan. Her şeye rağmen, hayatının son dönemlerinde yakalandığı alzheimer ve başka hastalıklar nedeniyle vefat etti Cioran, kendi iradesiyle gitmedi ölüme. Zorlayarak, ittirerek, bunalımlı, ama verimli bir hayat yaşadı. İyi ki yaşadı. 🧡⠀