İnsandan bozma bir adamdı, çocuk aklımla yarı ilah bilirdim onu. Kapıdan zor geçer, boyu bir doksan, yüz elli kilo, devasa bir yaratıktı. Bakınız, yaratık diyorum çünkü insan demeye şahit isterdi, değilse ben de bilirdim doğru kelimeyi, bakmayın siz ağzım bozulmuştur yıllarca kahve köşelerinde ama yeri gelince de bir hatibimdir ki sormayın. Fakat boşverin beni, asıl kişimize dönelim, bir yandan anlatayım bir yandan işimin başına geçeyim, çayları tazeliyeyim