İçimde garip bir yanma hissiyle olduğum yere diz çöktüm. Başı öne eğik, talebelerin tilavetini dinleyen Şeyh sanki bin dört yüz yıl öncesinden kopup gelmiş bir ermişe benziyordu. Asırlardır bu camide, yerinden hiç kıpırdamamış, zaman ve eşyanın değişiminden hiç etkilenmemiş gibi oturuyordu yerinde. Bir insan, bir mekana ancak bu kadar yakışabilirdi.