Hayatın içerisinde hepimizin zaman zaman kendimizi bazı durumlarda gergin hissettiğimiz anlarımız olmuştur. Böyle zamanlarda her ne kadar kendimizi oldukça savunmasız hissediyor olsak da hepimizin ortak bir şekilde, en gergin anlarımızın içerisinde otobüs yolculuklarında ikram dakikalarının yaşandığı anların geleceğinden oldukça eminiz.

Kendimizi mutlu hissettiğimiz zamanlarda gerçekleştirdiğimiz uykunun bizler için oldukça etkili ve yeterli olduğunu fakat kendimizi mutsuz hissettiğimiz anlarda oldukça fazla uyuyor olsak da yine de yeterli gelmediğini hissetmek evrensel bir gerçektir.

Hayatın içerisinde çevremizde bulunan insanların hayatlarına sıkıntı vermemek amacı ile yalnızca kendi gücümüze güvenerek gerçekleştirdiğimiz hareketler tam olarak böyle hissettiriyor.

Özellikle vize, final ve sınav haftalarımızda bazı zamanlarda çalışmamız gereken konuları yetiştiremeyip bazı konuları son dakikaya bıraktığımız anlar olmuştur. İşte tam da böyle zamanlarda okul yolunu bu konuya çalışmak için uygun bir anmış gibi beynimize kodlamamız bizler için oldukça kaçınılmaz bir durumdur.

Otobüste yanımızda bulunan teyzenin çocuğunun uslu durmadığı zamanlarda teyzenin topu bize atarak çocuğu bizimle korkutması ile birlikte attığımız bakış budur.

Herhangi bir toplu taşıma aracı içerisinde bulunduğumuz anlarda bütün koltukların dolmasına rağmen sadece bizim yanımızın boş kalması ile birlikte hissettiğimiz çaresizliğin tarifi yoktur.

Durakta otobüs beklediğimiz zamanlarda farklı bir otobüsün durağa yaklaşması ile birlikte dönüştüğümüz kişi tam olarak budur.

Kocaeli'de bir halk otobüsüne asılan yazı: "Telefonlarınızı kullanırken kulaklık kullanın ya da sesini kısın."

Aklımızın ne kadar yıl geçerse geçsin takılı kaldığı bir senenin olması ile birlikte şöyle bir zaman yolculuğuna kimsenin hayır demeyeceğine inanıyoruz.

Otobüs yolculuğu yapacağımız zamanlarda otobüs içerisinde bir çocuğun bulunuyor olması ile birlikte yaşanan senaryo tam olarak şu minvaldedir.